Bij een beekje aan de rand van het land van melkveehouder Jos Verstraten in Westerbeek staat een beige kastje. Dat kastje gaat doen wat een medewerker van het waterschap tot nu toe met de hand deed: meten. Dat ging altijd incidenteel, met een emmer en meetapparatuur.  De sensor doet hetzelfde maar dan permanent en de gegevens worden meteen online gezet.

Big Brother
Met een brede lach gooit dijkgraaf Lambert Verheijen van waterschap Aa en Maas een emmertje mest in het beekje van Verstraten. Een paar minuten later toont een medewerker van het waterschap een piek op zijn scherm. De sensor heeft de mest meteen in de peiling. Big brother is watching you.

"Ja. Maar wij hebben niks te verbergen", reageert melkveehouder Jos Verstraten. Hij werkt vrijwillig mee met de proef. "Ik vind het belangrijk dat wij transparant zijn en kunnen laten zien wat we doen. En dat je als ondernemer zelf ziet wat de gevolgen kunnen zijn van jouw eigen handelen."

Als de gevolgen negatief zijn, dan moet Verstraten zijn werkzaamheden aanpassen. "Wanneer dat niet lukt, kun je dus niet meer boeren op de manier zoals je dat gewend was."

Ook dijkgraaf Verheijen is enthousiast over de sensor: "Dit leert ons waar we op moeten sturen. Het geeft inzicht in de relatie tussen de waterkwaliteit en de mestregels die de boer moet hanteren."

Blijvertje
Het is een proef, dus het kan ook mislukken. Maar Verstraten denkt dat de sensor een blijvertje wordt: "We meten al jaren en de waterkwaliteit wordt niet beter, terwijl dat wel moet. Over het algemeen bedenkt de politiek dan algemene regels. Maar hier moet je iets anders bedenken. Hier heb je innovatie en creativiteit nodig. Dit dus."