Donderdag 20 september 2018
Voor iedereen begint deze donderdag op het gemeentehuis als een gewone werkdag. Burgemeester Wobine Buijs is aan het werk op haar werkkamer. Dan gaat de telefoon. Aan de andere kant van de lijn de meldkamer van de politie.

Minuten later
Het vreselijke nieuws bereikt de burgemeester. Op de spoorwegovergang op de Braakstraat, vlakbij station Oss-West is een ongeluk gebeurd. Vanaf dat moment zal deze donderdag nooit meer een ‘gewone werkdag’ zijn.

In rap tempo plaatst de politie zwarte schermen. Ze moeten het drama dat zich op de spoorwegovergang heeft afgespeeld aan het oog onttrekken. Al snel wordt duidelijk dat bij het ongeluk vier kinderen zijn overleden: drie meisjes, één jongen. Hun begeleidster en nog een ander kind raken zwaargewond.

Bij een hek dat midden op de weg staat, wordt een eerste bosje bloemen neergelegd.

Een half uur na het ongeluk
Het nieuws verspreidt zich razendsnel via internet, radio en televisie. Ook de ouders van de omgekomen kinderen krijgen dat nieuws. Ze weten dan nog niet dat het om hun dochtertjes en zoontje gaat. De burgemeester wil zo snel mogelijk de ouders informeren.

Later op de middag
Het dagelijkse bestuur van de stad wordt overgenomen door de locoburgemeester en wethouders. Dat geeft de burgemeester de kans om mens te zijn. In wijkcentrum De Hille aan de Looveltlaan in Oss is door de gemeente een opvangcentrum ingericht waar de families zich kunnen verzamelen. Ook de burgemeester gaat daarnaartoe.

De avond valt
Oss is een stad in rouw. Via Facebook hebben Ossenaren een herdenkingsbijeenkomst georganiseerd. Stadsgenoten leven mee en zoeken steun bij elkaar. Honderden mensen nemen nog meer bloemen, knuffels en kaarsen mee. De burgemeester sluit zich aan en spreekt haar bewondering uit voor de verbroedering.

De dagen na het ongeluk
Niet alleen Oss is intens verdrietig. Ook de rest van het land leeft mee. Voetbalwedstrijden worden stilgelegd: er wordt een minuut stilte gehouden of er weerklinkt een ovationeel applaus. De bloemenzee bij de plek van het ongeluk groeit met de dag. En op het gemeentehuis is een condoleanceregister geopend. De burgemeester schrijft daarin de eerste woorden: "Lieve familie, lieve kinderen..., wat een enorm verdriet..."

Een week gaat voorbij
Het spoordrama is ook de burgemeester niet in de koude kleren gaan zitten. Ze toont zich een sterke vrouw, een echte burgermoeder. Maar haar gezicht is ook getekend door het verdriet dat haar inwoners is overkomen. Op de vraag hoe het nu met haar gaat, antwoordt ze: "Goed, en moe, denk ik..."