“Binnen enkele minuten weten we dat we in vijf groepen een kind missen zonder afmelding. De schrik slaat toe: het zal toch niet…. Slechts minuten later komt de politie met de fatale boodschap: er is een ernstig ongeluk gebeurd bij Station Oss-West. In een flits besef ik dat ik net op één van die lege stoeltjes zat.” 

De directeur noemt de situatie daarna ‘onwezenlijk’. “We gaan in de organisatiestand. Leerkrachten worden geïnformeerd, ouders gebeld, vierhonderd kinderen opgehaald. Met een collega ga ik naar de opvangplek, om er te zijn voor de ouders die nog maar net het meest droevige nieuws over hun kinderen hoorden. De impact van het ongeluk is enorm en intens. Het team werkt de klok rond. Ieder draagt zijn steentje bij om er voor de kinderen en de ouders te zijn.”

Ook voor de leerlingen is het heftig. “In vier klassen blijven stoeltjes voor altijd leeg. De tafeltjes liggen er vol knuffels en kaarten; gymschoentjes en laatste regenboogtekeningen blijven achter. Kindervriendschappen die plotseling eindigen. Leerkrachten die er voor de kinderen willen zijn, maar ook met hun eigen verdriet worstelen. Gemis en verdriet zijn in de hele school voelbaar.”

Steun
“Wat ons steunt, is het overstelpende aantal reacties uit Oss en de rest van Nederland. Zo veel mensen leven mee en dat doet goed", aldus Janssen.

De directeur is erg betrokken de dagen na het ongeluk. Hij gaat bij de ouders van de vijf kinderen op bezoek. Na enkele dagen bezoekt hij de leerling van groep 8 in het ziekenhuis. “Bij elk gezin voelt het goed er te mogen zijn, verdriet met hen te delen.”

“Na vandaag proberen we als school de draad van alledag weer op te pakken. Wetend dat het vanaf nu altijd anders zal zijn. De Korenaer heeft in de 41 jaar van zijn bestaan nooit een kind verloren. Nu vier tegelijk! Lieve Fleur, Kris, Liva en Dana. We gaan jullie ongelooflijk missen.”

Bekijk de samenkomst hieronder terug: