Zweet, kramp, diepe dalen en euforie bij Marathon Eindhoven [FOTO'S]

14 oktober 2018 om 23:47
nl
De zon scheen uitbundig, de muziek was opzwepend. Duizenden sportievelingen zochten op deze nazomerse zondag tijdens de Marathon Eindhoven hun grenzen op en gingen op jacht naar persoonlijke records. Sommigen oogden nog bijzonder fit toen ze over de eindstreep kwamen, anderen zakten uitgeput in elkaar. Onze fotograaf stond bij de finish en legde er de meest uiteenlopende beelden vast.
Geschreven door

 

Wachten op privacy instellingen...

Je kunt de foto's in de slideshow hier boven bekijken, of in ons foto-album.

Genieten
De snelste marathonloper had de 42 kilometer er opzitten na 2 uur, 7 minuten en 32 seconden. Zo'n tijd is maar voor heel weinig deelnemers weggelegd. Maar dat betekent niet dat de duizenden recreanten die meededen geen successen boekten. Integendeel, persoonlijke records werden verbroken, ambities waargemaakt. Of er werd gewoon genoten. Deelnemer Ruud: "Het laatste stuk was echt super zwaar, maar voor de rest: heerlijk gelopen. Echt top, een top-evenement!" 

Plesant!
De deelnemers aan de hele marathon die na vier uur nog moesten finishen, hadden het loodzwaar. "Gaat het nog Gert?", vroeg Omroep Brabant-presentatrice Anne-Marie Fokkens. Gert schudde van nee en strompelde door. Ook Bruno zat er te ver doorheen om nog te kunnen praten. Toen kwam Jan binnen. "Lastig, lastig. De laatste vijf kilometer had ik krampen. Aan mijn heup. Maar het is zo plesant om nu aan te komen."

Tekst gaat verder onder de foto

 

 

Overwinningen werden geboekt op allerlei gebieden. Deelnemer Michel: "Het was zwaar vandaag. Die warmte, he!" Er hing voor hem een spandoek langs de kant met de tekst: 'Prostaatkanker doet mij niet stoppen'. Hij vertelde: "Dit is toch een overwinning op mezelf nu. Ik was altijd aan het lopen. De marathon was m'n hobby. En ik dacht: dat ga ik niet opgeven". 

De prognose voor Michel is goed: "Het is behandelbaar. En zolang we kunnen blijven lopen is het prima."

Nooit meer
Even later kwam Walter over de finish. Hij slaakte een enorme oerkreet. "Ik moet ergens de pijn kwijt", verduidelijkte hij. "Ik wou toch eens een keer bewijzen dat ik het kon." Verderop viel Elly in de armen van loopmaatje Inge. Die laatste: "Het was heel zwaar. Nooit meer! Maar we hebben het gehaald."

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.