“Om eerlijk te zijn wist ik nog niets van de rivaliteit tussen beide clubs af toen ik naar Willem II ging. Ik kom ook uit Amsterdam, dus dat gevoel had ik ook niet direct", zegt Martijn Reuser. "Maar als speler merkte je natuurlijk wel de rivaliteit. Vooral als de derby’s in zicht kwamen. De ludieke acties van de supporters, dat vond ik altijd echt grappig. Maar je besefte als speler dan ook wel dat het duel extra beladen was.”

Voor John Feskens was de overstap anders. Als 'Mister Willem II' speelde hij 483 wedstrijden voor de Tricolores. "Ik ben opgegroeid bij Willem II. In die periode had NAC meer ambitie. Met Willem II speelden we ieder jaar voor Europees voetbal, maar lukte het niet. In Breda wilden ze dat toen gaan halen. Maar toen ik bij NAC speelde haalden we het niet, terwijl Willem II toen wel Europees voetbal haalde. Dat was wel apart."

Hoewel de verhoudingen altijd op scherp staan, heeft Feskens nooit problemen gehad met zijn overstap. "Eigenlijk niet. Er zat ook wel een verhaal aan vast, waarom ik vertrok bij Willem II. Maar ik heb geen slechte reacties gehad. En de keren dat ik met NAC in Tilburg kwam ben ik ook altijd goed ontvangen."

Hoe kijk je terug op de derby’s?
Reuser denkt lang na voor hij antwoord geeft. “Ik kan me ze niet meer heel goed voor de geest halen. Het enige dat me is bijgebleven is dat het vaak duels waren die niet de schoonheidsprijs kregen. Er zat, mede door de supporters, veel spanning op die duels, waardoor het voetballend niet altijd even goed was. Je realiseerde je wel als speler dat je week wat makkelijker was als er werd gewonnen.”

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Feskens kan zich wel vinden in de lezing van de voormalig aanvaller. "De situatie van beide clubs is ook anders nu. Vroeger waren ze allebei eigenlijk een stabiele middenmoter. Nu zeggen ze voor het seizoen vaak dat ze erin willen blijven. Dat zorgt voor extra druk, de punten moeten gepakt worden. En dan komt er de druk van de derby nog bij. Dat speelt zeker mee."

Wat deden die supportersacties voor jou als speler?
“Ja, ik vond dat echt geweldig", zegt Reuser, die één keer het shirt van het Nederlands elftal droeg. "Als ik dan naar de training reed, zag ik allemaal van die spandoeken en schilderingen op bruggen en viaducten. Dat vond ik echt mooi. Maar het zorgde bij mij niet voor extra druk, al was het wel pijnlijk als je verloor.”

Bij Willem II kwam de voorzitter in de tijd van Feskens eigenlijk nooit in de kleedkamer, behalve als er een wedstrijd tegen NAC op het programma stond. "Dan kwam hij vertellen dat het een belangrijke wedstrijd was, dat we koste wat het kost moesten winnen." 

Bij de supporters was dat gevoel er ook, misschien vroeger meer dan nu. "Toen was het intenser. Tijden veranderen. Toen waren er veel meer spelers uit de stad zelf of uit de regio. Tegenwoordig zie je nog zelden spelers uit de regio. Vroeger werd er enorm toegeleefd naar een wedstrijd, dat is nu wel minder." Maar ook zonder spelers uit de regio kan sfeer bepalend zijn. "Het is een extra stimulans. Soms is het positief en zorgt het voor extra adrenaline. Soms is het negatief en maak je domme tackles. Maar het is sowieso stimulerend." 

Je hebt dus voor beide gespeeld, voor welke club klopt jouw hart harder voor?
“Daar kan ik echt niet tussen kiezen. Ik heb bij beide clubs goede en slechte momenten gekend. NAC heeft me een mooi afscheid gegeven, maar bij Willem II heb ik ook echt twee prachtige jaren gehad. Ik draag beide clubs een warm hart toe”, zegt Reuser, assistent-bondscoach van Oranje Onder 19.

Feskens is uitgesproken, zonder enige twijfel noemt hij Willem II. "Mijn hart ligt bij Willem II. Ik hoop dan ook dat ze zondag winnen. En ik denk ook dat ze gaan winnen. Willem II is een beter team, ze hebben meer voetballend vermogen. En ze spelen met meer bezieling. Ze hadden wat meer punten moeten hebben, maar de manier van voetballen is positief."