Theo geeft zijn eeuwenoude kanonskogels aan de gemeente: 'Het wordt tijd om er afstand van te doen'
Drie grote kanonskogels liggen op de salontafel bij Theo Valenteijn thuis. En een aantal kogels uit musketten. "Die vind ik vrij vaak en die zijn dus wat minder bijzonder", zegt Theo, terwijl hij er eentje oppakt. "Kijk, hier zie je een platte kant. Dat betekent hoogstwaarschijnlijk dat 'ie is afgevuurd."
Knokken om de moerasdraak
De stad 's-Hertogenbosch heeft met zijn strategische ligging al heel wat veldslagen gezien. Maar dankzij het moeras wist de stad vaak stand te houden, vandaar de bijnaam moerasdraak. Op de verdedigingsmuren zijn heel wat kanonskogels afgevuurd. En dus liggen ze voor het oprapen voor iemand met een metaaldetector, zou je denken.
Maar volgens Theo valt dat flink tegen. "Ik denk dat ik te laat ben begonnen met mijn hobby", lacht hij. "Heel veel is al gevonden. En bij de aanleg van de A2 is er heel wat afgegraven. Daar heeft veel ingezeten, denk ik."
Geschiedenis komt tot leven
Het vasthouden van een eeuwenoude kanonskogel doet wat met je, vindt Theo. "Wie zou hem ook nog vastgehad hebben? En is 'ie afgeschoten?" Dat laatste is volgens Ronald van Genabeek van de afdeling erfgoed van de gemeente Den Bosch wat moeilijker te zeggen.
"De kogels zijn van ijzer. Dus daar is bijna niet aan te zien of ze zijn afgevuurd of niet." Maar volgens Van Genabeek konden de kogels behoorlijk wat ravage aanrichten. Hij is blij met de cadeautjes van Theo. "Een stuk geschiedenis komt weer tot leven."
Speerpunt van 3000 jaar oud
De kanonskogels zijn leuk, vindt Theo. Maar hij sprong pas echt een gat in de lucht toen hij een speerpunt vond bij de Essche Stroom. "Ik wist meteen dat ik iets bijzonders had", zegt hij.
Volgens Ronald van Genabeek is de speerpunt inderdaad erg oud. Tussen de 3000 en 4000 jaar. "Hij komt uit de Bronstijd. In die tijd werden wapens vaak geofferd. En vaak bij vochtige gebieden zoals rivieren. Mensen zagen daarin een poort naar de hemel."
Weggeven zonder centje pijn
Het weggeven van de bijzondere vondsten doet Theo geen centje pijn. "Ze liggen hier ook maar stof te vergaren. Ik hoop dat de mensen ze kunnen zien. En ik ga gewoon weer opnieuw op pad."
Ronald van Genabeek belooft goed voor de schatten van Theo te zorgen. "We brengen ze naar ons depot en ze gaan een keer een plekje krijgen op één van onze tentoonstellingen." Hoogstwaarschijnlijk zullen de vondsten bij Bastion Oranje, het Kruithuis of het Groot Tuighuis te zien zijn.