Gertie is echt een diehard hardloopster. Met een gemiddelde van één marathon per maand heeft ze in ongeveer twintig jaar tijd 10.500 kilometer afgelegd: 250 marathons in totaal. Voor die prestatie werd ze vrijdag in het zonnetje gezet door Willem en Annemarie Mütze van 'Funrunner' uit Heerlen, gespecialiseerd in de organisatie van de zogeheten ultraloop

Het belangrijkste kenmerk van een ultraloop is dat de afstand langer is dan een marathon (42 kilometer en 195 meter). De ene keer loop je vijftig kilometer, maar het kan ook zomaar honderd kilometer zijn. "We hadden vrijdag de Maasduinen ultraloop van vijftig kilometer gelopen en toen kreeg ik na afloop een beeldje. Een complete verrassing, want ik ben helemaal niet bezig met dat soort dingen. Maar hartstikke leuk natuurlijk!"

Geen hoofdpijn meer
Hoe komt iemand tot het besluit marathons te gaan lopen? "In mijn geval was dat niet zozeer een besluit, maar min of meer toeval. Onze oudste dochter zat op atletiek en ze zochten een begeleidster. Dat leek me leuk, dus dat ben ik gaan doen. En zo begon ik op mijn 38e, heel rustig aan, met lopen", vertelt Gertie.

"Mijn eerste afstand was vijf kilometer. Voordat je het weet hoort hardlopen bij je leven, maak je steeds meer meters en kun je op een gegeven moment bijna niet meer zonder. Het heeft mij veel gebracht. Ik had altijd veel last van hoofdpijn. Maar sinds ik loop, helemaal niet meer."

Gertie trekt zo'n drie keer per week de hardloopschoenen aan en doet gemiddeld één keer per maand mee aan een marathon of ultraloop. Nooit in het buitenland, maar altijd in het vertrouwde Nederland, het liefst in de buurt. 

Haas
Is het lopen van een goede tijd nog steeds een uitdaging? "Minder dan vroeger. Op mijn 43e liep ik de marathon nog in 3.33 uur, maar dat red ik nu niet meer. Als ik een 4.00 of 4.15 uur neerzet ben ik dik tevreden. Daar staat tegenover dat ik inmiddels wel de status van pacer (haas) heb bereikt en tijdens het lopen groepen mag begeleiden. Een andere uitdaging dus."

Op zondag mag manlief Hans mee. Dat is vaste prik en een echte zondagse traditie. Alleen zijn de rollen dan anders verdeeld. En is niet Gertie, maar Hans de haas.