"Het is niet zo dat we de noodklok luiden,", zegt zuster Angela van het klooster Sint Josephsberg, "want dat zou betekenen dat we voor de avond geen brood meer op de plank hebben." Maar dat er iets moest gebeuren om de toekomst van de kloostergemeenschap veilig te stellen, was de abdis van het Megense klooster al lang duidelijk. 

Theekruiden en biologische soepen
"Onze vertrouwde inkomstenbronnen worden alsmaar kleiner. Als we onze exploitatie ook voor de toekomst veilig willen stellen, moeten we zoeken naar nieuwe middelen", zegt zuster Angela. De zusters willen niet alleen hun gastenverblijf uitbreiden, maar zetten ook in op nieuwe productielijnen. "Het moet wel bij ons passen", benadrukt de Megense abdis. "We gaan dus geen bierbrouwerij opzetten en ook geen wijngaard." Theekruiden en biologische soepen zijn wel denkbaar. "En we blijven natuurlijk doorgaan met onze hostiebakkerij. Die hebben we al sinds 1766." 

Ecologische voetprint
Nadenken over de kloosterexploitatie als een businessmodel is niet gemakkelijk, geeft de goedlachse abdis toe. "Het druist wel enigszins ïn tegen onze genen." Behoud van de eigen spiritualiteit is daarbij essentieel, voegt ze nog toe. "We willen het alleen maar doen in combinatie met ons eigen verhaal, ons eigen zijn." 

Duurzaamheid is voor de zusters geen nieuw gegeven. "Wij hebben daar al een hele lange traditie in," verduidelijk zuster Angela. "We leven eenvoudig, proberen afval zoveel mogelijk te beperken en halen zo min mogelijk voedingsmiddelen van ver." De zeventien zusters delen samen één auto en gaan nauwelijks op reis naar het buitenland. "Het idee van de ecologische voetprint zo klein mogelijk houden, leeft bij ons heel sterk."