Oud-timmerman Schmidt is al jarenlang bezig met het maken van pijporgels van gerecycled hout. Lopendebandwerk is het bepaald niet. Het orgel dat nu in de plaatselijke kerk staat, is zijn vierde productie. De vijfde zit al in zijn hoofd. 

Niet vanzelfsprekend
Toch was het niet vanzelfsprekend dat hij zich zo op de orgels zou storten. Toen hij zes jaar geleden met pensioen ging, wilde hij zijn tijd nuttig besteden. Maar het was een zoektocht hoe dat precies kon. "Eerst ging ik wel eens klussen bij mensen, maar daar had ik geen zin meer in. Ik wilde iets voor mezelf doen." 

Zo kwam hij bij zijn grote liefde terecht: het maken van orgels. Hij maakte van zijn - tot dan toe sporadische - hobby een fulltime bezigheid. Het laat hem niet onberoerd: "Ik krijg kippenvel van orgelgeluid."

Schuurtje
Aan het houten orgel dat in de kerk staat, heeft Schmidt twaalf maanden gewerkt. Zes dagen in de week, een jaar lang. "Dat betekent: maandagochtend het schuurtje ingaan om negen uur en om vijf uur 's middags er pas weer uit." 

Zijn vrouw vindt het allemaal prima. "Ik kom tussendoor even een kopje koffie drinken met haar. En als we ergens naartoe moeten, leg ik mijn spullen weg en ga ik mee."  

Gek
Schmidt is niet de enige in de straat die gek is van het maken van muziekinstrumenten. Naast hem woont Jaap van der Stelt (56), die zich volledig stort op het maken van snaarinstrumenten. "Hij heeft eerder al een mandoline gemaakt en op dit moment maakt hij een gitaar." Het mag geen toeval zijn: de twee fanatieke hobbyisten kunnen het goed met elkaar vinden. "We gaan regelmatig buurten bij elkaar."

Hout
Het contact tussen de twee buurmannen komt soms ook goed van pas. Zo kreeg Schmidt het speciale wengehout dat hij voor de zwarte toetsen van zijn orgel heeft gebruikt van zijn buurman. Daar was de orgelmaker maar wat blij mee. "Mensen wilden dit hout in de vuurkorf gooien. Dat is zonde, wengehout is zeldzaam. Toen heb ik er allemaal kleine latjes van gezaagd en dat zijn nu de boventoetsen geworden."