"Opa heeft tot aan zijn dood in zijn dagboek geschreven. En getekend, want er staan ook afbeeldingen in van een boot en van locomotieven." Niet vreemd voor een voormalige machinist uit Den Bosch. Zijn eerste dagboeken gingen verloren in de oorlog, in 1945 besluit hij opnieuw te beginnen, met een terugblik op de bevrijding van de hoofdstad van Brabant. 

De nazaten van Jansen kunnen dit allemaal nalezen omdat een neef het dagboek in bezit kreeg en er uiteindelijk voor alle kleinkinderen een boekwerk van maakte. "Het is niet het origineel, maar het heeft emotionele waarde voor mij", zegt kleindochter Ineke Oosterbaan uit Arnhem. Ze vindt het bijzonder om ook op de stoep te staan van het huis van haar opa. "Het is toch een stukje overlevering, ook weer straks aan mijn zoon, en het boek leeft eigenlijk in de hele familie." 

Echt lekker weg leest het niet. Opa schreef met vulpen en met mooie klassieke krullen. "En soms in oud-Hollandse taal en dan moet ik het drie keer lezen voordat ik weet waarover het gaat." Desalniettemin is Ineke onder de indruk van de verhalen, bijvoorbeeld van de manier waarop opa in de oorlog aan de dood ontsnapte. "Als machinist werd zijn trein door de Duitsers bij Vlijmen tot stoppen gedwongen. Door over de velden weg te rennen, bleef hij in leven."

Kleindochter Josje Brekelmans uit Waalwijk moet ook wel eens lachen als ze in het dagboek leest. "In de oorlog is het gezin gevlucht naar Vlijmen, ze zaten op een boerderij. Toen opa daar hoorde dat Den Bosch bevrijd was, heeft hij de boerin, die hij 'trut' noemde, desondanks een kus op de wang gegeven. Zo blij was hij."