Het was een drukke nieuwjaarsnacht, blijkt uit haar verhaal. 

"Terwijl heel Eindhoven met een hoop kabaal en liters alcohol feestend het nieuwe jaar inluidt, werken mijn collega’s en ik deze nacht om voor de veiligheid van de inwoners van de stad te zorgen. Het regent meldingen, van vuurwerkoverlast, opstootjes, inbraken en mensen die onwel zijn geworden. Ik ben met drie anderen verantwoordelijk voor de schriftelijke afwerking van de binnengebrachte arrestanten. Ook ga ik wanneer dat kan de straat op om de collega’s te ontlasten en wat meldingen weg te poetsen."

Boos
Doodmoe gaat ze om acht uur uur 's morgens, aan het einde van haar dienst, naar huis. "Gewoon in mijn eigen kloffie, op weg naar mijn auto in de parkeergarage naast het bureau. Als ik de garage inloop zie ik twee mannen staan. Zij zagen waarschijnlijk dat ik net het politiebureau uitkwam. Eentje begint meteen te roepen: ‘Jij bent van de politie hè. Jij bent een agent!’. Ik negeer de man, hij heeft duidelijk te diep in het glaasje gekeken. Als ik langs hem loop, hoor ik hem zeggen: ‘Ja, jij bent van de politie, kankerhoer!’ Ik sta even perplex. Hoor ik dit nou goed? Ondanks dat ik het fysiek niet ga winnen van deze kerel, ik mijn geweldsmiddelen inmiddels veilig heb opgeborgen in mijn kluisje op het bureau, ik alleen ben en ik echt, echt geen zin heb in dit soort ongein na een vermoeiende nachtdienst, wint mijn boosheid het."

Respectloos
"Hoe haalt deze vent het in zijn hoofd om mij, terwijl hij me nog nooit gezien heeft, dit soort scheldwoorden naar het hoofd te slingeren? Respectloos vind ik het. En niet tegen mij als politieagent, maar vooral tegen mij als mens. Ik heb net verdomme de hele nacht gewerkt, een leuk feest gemist om ervoor te zorgen dat hij en vele anderen wel konden feestvieren. Ik stap op de man af en maak hem in enkele korte, ferme woorden duidelijk dat ik dit niet pik, het respectloos vind en ik er absoluut niet van gediend ben."

Als ze wegrijdt, filmt de man haar. Els besluit een collega te halen. "Hij blijkt boos te zijn omdat collega’s achter de balie eerder zijn aangifte niet wilden opnemen. Ik leg hem nog een keertje uit dat onze huisregels zijn dat we geen aangifte opnemen van mensen onder invloed, maar dat hij later, als hij nuchter is, terug kan komen of een afspraak kan maken. Hij lijkt weinig oren te hebben naar mijn uitleg. Tegenstribbelend verwijdert hij het filmpje van mijn auto, terwijl mijn collega zijn gegevens noteert. En dan komt er toch nog een excuus uit. Ondanks zijn beschonken toestand lijkt het langzaam door te dringen dat hij zich misdragen heeft. Daarna vervolgt hij zijn weg."

'Een mens met een grens'
"Ik stap, heel wat later dan gepland, uiteindelijk mijn auto weer in. Begrip voor dit soort acties heb ik niet. Boos en teleurgesteld zijn mag, maar wel alles met een vorm van respect. Voor mij als politievrouw maar zeker voor mij als mens. Ik hoop dat dit nu echt is doorgedrongen in het, inmiddels nuchtere, hoofd van deze man. Dat ik ook gewoon een mens ben. Een mens met een grens..."