Wereldkampioenschappen, de Ronde van Frankrijk, Kees Maas maakte het allemaal mee. "Er zitten heel veel krenten in mijn pap." Eén hoogtepunt noemen kan hij dan ook niet. Wel zei hij zondagmiddag in Sportlunch: "De band met de topsporters, die is gewoon erg stevig. Dat heb ik op een geweldige manier geapprecieerd.”

Oud-wielrenner Stef Clement, ook te gast in het Omroep Brabant-programma, was zo'n sportman die Maas vaak tegen het afgetrainde lijf liep. "We zijn elkaar bij grote grote wedstrijden en bij tijdritkampioenschappen tegengekomen. Stef kon geweldig tegen de klok fietsen. En hij had bijna geen evenknie, hij was een verhaal apart. En een man met karakter, met hem was je nooit klaar."

'Cees is thuiskomen'
Direct komt er een compliment terug: "Cees is thuiskomen. Als je uit een drukke Tour de France komt na drie weken en je hoort Kees op maandagavond weer in Boxmeer, dan weet je dat je thuis bent en kun je daar ontzettend van genieten. Namens heel veel Nederlandse wielrenners, dank je wel voor alles wat je gedaan hebt, Kees!"

En Kees op zijn beurt weer: "Ik heb van de renners genoten, het is een samenspel. Renners demarreren en ik spring in het wiel. En als ik ga verdapperen (versnellen), gaan de renners vaak ook verdapperen. Het is een samenwerking tussen twee fenomenen: het internationale peloton en de man aan de microfoon.”  

'Mooi afscheid'
Bij de Wooning Zesdaagse in Rotterdam zette Maas zaterdag een punt achter zijn indrukwekkende speaker-carrière in internationale wedstrijden. Het werd een mooi moment op de wielerbaan in Ahoy.  “Het was een gigantisch mooi afscheid. Ik heb een gouden microfoon gehad en een geweldig applaus. En er was sfeerverlichting en een optreden van Lee Towers. “

Rotterdam is ook de plek waar Kees ooit begon. “Veertig jaar geleden was er een collega-speaker, Chris Delbressine, die had stemproblemen. Ik had nog nooit een baanwedstrijd gedaan, maar ik kreeg een telefoontje of ik zijn plaats wilde innemen. Even met mijn toenmalige vriendin overlegd, de open haard weer uitgemaakt en naar Rotterdam gekoerst. En veertig jaar later was het dan zover dat ik daar ook uitgezongen werd.”

'Helaas pindakaas'
Enigszins wrang, maar wel waar: het afscheid is niet vrijwillig. “Het is een regel die de KNWU (wielerbond) heeft uitgevaardigd. Die heeft gezegd, de pensioengerechtigde leeftijd van 67 en een paar maandjes, en dan vijf jaar erbij, en dan is het finito. En dat moment is nu aangebroken. Ik ben 72 en dan is het jammer, maar helaas, pindakaas.” Maas voegt daaraan toe: “Ik vind dat mijn houdbaarheidsdatum nog niet verstreken is, met de criteriums ga ik dus nog een paar jaar door.”

Luister hier het gesprek met Kees Maas in Sportlunch terug