De dag erna zitten de emoties nog steeds hoog bij Frans. "Ik heb er 66 jaar over gedaan om lid te worden. Heel bewust. Steeds vaker, bij bruiloften of begrafenissen dacht ik: ik hoor erbij. Mijn hart hoort erbij", vertelt hij aan Omroep Brabant. "Ik miste het bij een groep te horen. Het familiegevoel, het wij-gevoel."

Belofte
Jaren terug ging Frans met zijn drie kinderen naar Salamanca in Madrid. De kinderen, toen nog klein, zaten met hun voeten tegen het beeld van een bisschop aan. "Ze vertelden wat ze later wilden worden: bankdirecteur, arts en ingenieur. Kleine kinderdromen, denk je. In de gang liep ik onder een kruis door en zei ik hardop: als dit uitkomt, word ik rooms-katholiek. En daar heb ik mezelf aan gehouden."

Op de dag dat Frans besloten had lid te worden, ging hij naar de Sint-Janskathedraal in Den Bosch. "Ik belde drie keer aan en toen deed de pastoor open. Hij vroeg of ik kwam biechten. Maar ik vertelde dat ik lid wilde worden. Toen hebben we een kop thee gedronken en toen heb ik veel geleerd en opgeschreven. Tot diezelfde pastoor mij gisteren de zegen gaf."  

En die pastoor is Robert van Aken (47). Mensen begeleiden in dat proces vindt hij het allermooiste aan zijn werk als pastoor. "Treurige momenten, vreugdevolle momenten. Het is zo mooi om mensen te begeleiden in het geloof." 

'Zwaarte in mijn ziel'
Volgens de pastoor gebeurt het niet vaak dat iemand van Frans' leeftijd nog lid wil worden van de kerk. Sterker nog, hij omschrijft het als 'uniek'. "Je merkt dat de rooms-katholieke kerk minder populair wordt in Nederland. En ik snap het wel, na alles wat er gebeurd is. Toch heb ik er vertrouwen in dat de kerk over een paar jaar weer populairder wordt."