Sjaak schaatst al van kinds af aan en geniet er nog steeds met volle teugen van. Als hij aan komt zwieren over De IJsbaan, hoor je het ijs kraken. Toch? "Nee, nee, dat is geen kraken, dat is knisperen. Natuurijs kraakt niet, maar knispert. Ik  ben er de hele morgen al op geweest. Er zijn links en rechts wel wat wakjes, maar ik ben er niet doorheen gezakt, dus het is veilig. Geweldig!"

Pluk de dag
De IJsbaan is een in de dertiger jaren uitgegraven ven met de bedoeling om het in de winter als ijsbaan te gebruiken. Het ligt aan de rand van de Loonse en Drunense Duinen in Kaatsheuvel en heet zo omdat je zo'n vierhonderd meter om een eilandje kunt schaatsen. Sjaak is niet alleen de eerste, maar ook de enige op het dichtgevroren ven. "Het is leuk om te proberen de eerste te zijn. Het kan over twee of drie dagen zomaar weer afgelopen zijn, dus: pluk de dag", zo luidt de boodschap van Sjaak.

Vindt Sjaak het niet een beetje eng, zo in z'n eentje op het ijs? "Nee hoor. Het water is hier zo'n dertig, veertig centimeter diep, dus mocht je er doorheen zakken, dan word je tot de knieën nat, geen probleem dus. Op dieper water schaatsen zou ik ook echt niet durven, tenzij er een massa mensen op het ijs staat." 

De ‘kaatsheuvelse ijsbaan’ is gegraven in de dertiger jaren als werkverschaffing. Met kiepkarretjes reden ze de bergen zand weg. In de winter van 1931 - 1932 ontstond er in Kaatsheuvel een idee om in het kader van de werkverschaffing een ijsbaan aan te leggen.