"Met wat voor gevoel ik hier sta?", vraagt de zus van Linda, Susanne van der Giesen, zich na de uitspraak hardop af. "Eigenlijk wel met een goed gevoel. Hij heeft eerst tien jaar gekregen en nu twaalf. Dat geeft wel voldoening." Maar kun je als nabestaanden tevreden zijn met zo'n straf? Linda's broer, Rob van der Giesen, denkt er even over na. "Tevreden is moeilijk. Er is gegeven wat er geëist is maar uiteindelijk komt hij weer vrij en Linda komt nooit meer terug."

'Je mist haar en dat wordt alleen maar erger'
Het is drieënhalf jaar geleden dat hun zus werd doodgeschoten. Drieënhalf jaar vol verdriet, boosheid en frustraties. "Het was een rollercoaster aan emoties. Je krijgt tijdens de zaken ook telkens alles tot in detail te horen en dat is echt heel heftig en heeft ook echt zijn nasleep", vertelt Susanne. Haar broer vult haar aan: "Je mist haar en dat wordt alleen maar erger". 

In de uitspraak van het hof werd dat gemis nog eens extra benadrukt. John F. heeft niet alleen Linda haar leven ontnomen maar ook de moeder en vader van een kind, en een kind van zijn moeder. Daarmee legt het hof de vinger precies op de zere plek. "Dat gaf een stukje bevestiging dat ze de zaak hier serieus nemen", aldus Linda's broer. 

'Ik krijg hartkloppingen van de gedachte dat hij ooit weer vrij komt'
De familie is tevreden dat John F. de maximale straf krijgt. Maar ze weten ook dat er een kans is dat hij ooit weer vrij komt. "Ik krijg daar soms hartkloppingen van", vertelt Linda's zus. "Je weet dat die dag gaat komen maar je kunt jezelf daar niet op voorbereiden."

LEES OOK: 'Gehuil van haar zoontje ging door merg en been', familie van vermoorde Linda van der Giesen spreekt

Verdriet om gemis moeder
Zodra de twee over hun neefje, het zoontje van Linda, vertellen komt er een kleine glimlach rond hun lippen. "Hij heeft het karakter van mijn zus en dat is heel leuk om te zien", vertelt Susanne. Volgens de twee is het ondertussen 8-jarige jongetje een vrolijk kind. Rob: "Gelukkig is hij meestal als we hem zien relatief vrolijk". 

Maar dat betekent niet dat hij geen verdriet heeft. Dat bleek ook al uit de slachtofferverklaring van Linda's zus. Daar vertelde ze dat haar neefje regelmatig in paniek bij haar komt en heel hard moet huilen om het gemis van zijn moeder. "Ik laat hem dan foto's zien en dan komt echt het verdriet", vertelt ze vrijdag na de uitspraak in het hoger beroep. De familie probeert al zijn vragen die hij heeft te beantwoorden. "Daar staan we voor open", aldus Rob. "Maar een kind moet ook een kind kunnen zijn. Zijn moeder is hem ontnomen maar zijn jeugd moet hem niet worden ontnomen."