Toen Henket 19 jaar oud was, ging hij voor een filmcursus van Esch naar New York. Daar zag hij dat de Amerikaanse acteurs Robert De Niro en Philip Seymour Hoffman bezig waren om een film op te nemen. Tijdens de opnames liep hij naar ze toe om te vragen of hij stage bij ze kon lopen. “Ze lachten en zeiden dat ze me al twee weken rond de set zagen lopen. Toen mocht ik komen”, laat hij weten. 

Dat was zijn grote opstap naar een bewogen carrière waarin hij besefte dat niet de filmwereld, maar de fotografie zijn passie was. Hij heeft vervolgens talrijke fotoshoots mogen doen met verschillende sterren. Hij heeft bijvoorbeeld de hoes op het debuutalbum The Fame van Lady Gaga gefotografeerd.

Naar Congo
“Maar wat ik nu heb gedaan, is veel bijzonderder dan een cd-cover van Lady Gaga fotograferen”, vertelt Henket. “Ik werd gevraagd door een NGO die met deze gemeenschappen in Congo werkt om hun verhaal te vertellen in foto’s." Verschillende gemeenschappen leven samen in het dorpje Mbomo in de Congo Basin, het één na grootste regenwoud van de wereld. "Europa ademt grotendeels door dit regenwoud, maar dat weet bijna niemand. Dus toen dachten we: hoe kunnen we de westerse wereld deze mensen laten leren kennen?”

Pieter Henket werkte vier jaar in het gebied, samen met een Congolese kunstenaar en filosoof, een Congolese schrijver en muzikant, een groep natuurbeschermers en onderzoekers, en met de Nederlandse producent Eva Vonk. Vonk is de initiatiefneemster en heeft het project opgezet. 

In de regio van Mbomo verzamelden ze verhalen van de mensen die daar leven. "De mythes van die gemeenschappen zijn nog nooit verzameld door iemand, terwijl wij daar heel veel van kunnen leren”, gaat Henket verder. 

Initiatiefneemster Vonk is toen vier jaar lang op en neer gevlogen naar Mbomo. Dit was erg belangrijk om een vertrouwensband op te bouwen. Henket is zelf twee keer in het regenwoud geweest, zonder elektriciteit, internet, of een douche. Een keer was hij er vijf weken, om daadwerkelijk de serie te maken. 

“We huurden mensen in die met een brommertje van dorpje naar dorpje reden om verhalen te halen bij families. Ook zetten we een radiostation op waar mensen hun verhalen konden delen.” Helaas zijn er door de ziekte ebola veel verhalen verloren gegaan, omdat hierdoor mensen zijn overleden.

‘Wij zijn een soort aliens voor hen en zij voor ons’
“Doordat er verschillende gemeenschappen in de regio wonen, ontstonden er verschillende verhalen van verschillende groepen in Congo. Toen we de delen van de sprookjes hadden, moesten we ze in beeld gaan brengen. Maar dat was heel lastig, want zij hebben geen sociale media en hebben dus geen referentie. Daarnaast spreken we elkaars taal niet. We zijn een soort aliens voor hen en andersom”, zegt Henket. 

Als Henket sterren fotografeert, weten hun managers precies hoe ze de sterren op de foto willen. Nu legde hij het bij de Congolese mensen. Hij legde hen een sprookje voor en vroeg ze of ze konden uitbeelden hoe zij zich zouden voelen in zo’n situatie. Zo werden ze uiteindelijk ook gefotografeerd.

“We vertelden ze niet wat ze moesten doen, maar we vroegen ze wat ze zouden doen. Je krijgt zo hele natuurlijke momenten. Er zit daarom iets heel echts in de foto’s, omdat het hun verhalen zijn”, laat Henket weten. “Wij willen ons allemaal stoerder en mooier voordoen op Instagram, maar daar kennen ze dat acteren niet. Dit gaat dus veel dieper.” 

Favoriete foto
Het verhaal van ‘De Mol en de Zon’ vindt Henket het mooiste verhaal. Bovenaan dit bericht zie je het verhaal in foto’s die Henket heeft gemaakt. 

Henket vertelt dat het verhaal gaat over een vriendschap tussen een mol en een zon. De moeder van de mol ligt op sterven en de mol weet zich geen raad. Dan besluit hij naar de waarzegger te gaan, iets wat afgeraden werd door de andere dieren, omdat de waarzegger wel eens slechte bedoelingen zou kunnen hebben. De waarzegger zegt dat zijn vriend de zon de moeder kan redden door niet in het oosten op te komen, maar in het westen. De zon zegt dat hij helaas niet kan helpen, omdat hij altijd opkomt in het oosten. De moeder overleed en de mol wilde de zon nooit meer zien. Daarom leefde hij voortaan onder de grond en kwam hij pas boven als het nacht was en de zon weg was. 

“Het verhaal wil dus zeggen: je kan van alles proberen te bepalen in de wereld, maar Moeder Natuur doet haar eigen ding”, legt Henket uit. 

Thuis in Brabant
“Om de twee tot drie maanden kom ik weer in Nederland. Vanuit het vliegveld ga ik dan meteen richting Brabant”, zegt Henket. “Hoeveel ik ook van de wereld zie, Brabant blijft altijd Brabant. Ik voel me daar meteen thuis. Het gevoel van hier, dat verandert niet.”

Henket heeft de foto's gebundeld in een boek dat geschreven is in de taal van de gemeenschappen. Het boek hebben ze samen met de fototentoonstelling teruggebracht naar Mbomo. 

Komende tijd is Henket druk met tentoonstellingen van de fotoserie. Vanaf eind februari is het boek Congo Tales verkrijgbaar.