“Ik kan niet geloven dat het ons is gelukt”, laat ze weten. Arno is wel een ervaren triatleet, maar voordat Meriem hieraan begon, deed ze alleen aan krachttraining. Extra bijzonder is dan misschien wel dat ze op plaats vier is geëindigd in de categorie vrouwen. Arno werd derde van alle 41 deelnemers. 

“Ik had nooit verwacht dat ik zo hoog zou eindigen, want iedereen was een ervaren loper.” De twee hebben wel ontzettend veel getraind: zeker twaalf 12 à 13 uur per week.

‘Dat is toch te gek?!’
Zo veel marathons achter elkaar is al heel erg zwaar, maar als je je dan bedenkt dat ze geen tijd hadden om in een hotel te slapen en leefden van vliegtuigeten, begrijp je misschien waarom mensen ze voor gek verklaarden. “Ik ben blij dat we eindelijk in een normaal bed kunnen liggen en normaal kunnen ontbijten. Dat voelt zo lekker nu”, zegt Meriem. 

Eerder zei Arno al dat ze niet zo van een zon-zee-strand-huwelijksreis houden. Hij en zijn Spaans-Marokkaanse vrouw zijn gek op uitdagingen en wilden het snelst getrouwde koppel worden. Dat is in ieder geval gelukt, en daarnaast is Arno ook nog eens de eerste Nederlander en Meriem de eerste Spanjaard die meedeed aan de challenge. 

Ups en downs
Meriem vertelt dat ze wel wat dieptepunten heeft beleefd afgelopen week. “Ik had al snel last van mijn maag door al dat vliegtuigeten. Dat kwam bovenop het slechte slapen en het vele reizen.”

De twee begonnen misschien wel met de zwaarste marathon: in de sneeuw op de Zuidpool. Daarna moesten ze binnen twaalf uur alweer een nieuwe marathon in Kaapstad. “Dat was wel een zwaar moment. We gingen binnen twaalf uur van -6 graden naar 33 graden in de volle zon.”

Ook in Madrid vond Meriem het moeilijk: “Het was wel een hele speciale marathon voor mij, omdat het natuurlijk mijn land is. Maar we moesten over allemaal heuvels. Soms wel met een hellinggraad van 10 procent.”

“Maar het was het allemaal waard. Het was zwaar, het was warm, maar het was ook zó leuk. Vooral in Australië. Daar werden we verwelkomd door ongelooflijk veel mensen en na onze marathon hadden ze een barbecue voor ons georganiseerd”, vertelt Meriem. “Ook vond ik het tijdsverschil steeds bijzonder. Daardoor liepen we vier wedstrijd in de nacht.”

Eén keer maar nooit meer
Meriem zegt dat ze het niet meer opnieuw zou willen doen. “Als je het nog een keer doet, voel je niet dezelfde spanning. Dan zou ik liever één marathon lopen in de jungle of door China.” 

Maar nu gaan ze eerst ontspannen op Bonaire. Althans, ‘ontspannen’… “We gaan daar acht dagen duiken”, zegt Meriem. Thuis is het dan de bedoeling dat ze een paar maanden uitrusten. “We gaan niet niks doen, maar we gaan niet meer op het niveau zitten van de trainingen die we voor deze marathons hebben gehad.”