Jeannie pakt een oude schoenendoos van de kast. Daarin zit de pruik die ze tijdens haar ziekte gedragen heeft. "Op 5 december kreeg ik te horen dat ik borstkanker had. Dat was geen leuk cadeautje. Ik voelde een paar knobbeltjes in mijn borst, maar dacht dat het wel niks zou zijn. In het ziekenhuis bleek al snel dat het helemaal foute boel was. Je wereld stort dan in, je weet niet wat je overkomt." 

LEES OOK: Peggy en Vivienne krijgen steeds meer pruiken aangeboden: 'Nu kunnen we nog meer mensen helpen'

Plukken in mijn handen
Jeannie begon zo snel mogelijk met de behandeling en chemokuren. "Mijn haar viel meteen bij de eerste chemokuur al uit. Ik had de plukken in mijn handen."

Daarom liet ze haar haar kort knippen en ging ze een pruik dragen.  Daar had ze veel houvast aan. "Ja, enorm. Ik heb altijd op mijn uiterlijk gelet, dat vind ik belangrijk. Zonder pruik durfde ik de deur niet uit. Ik was er dus super blij mee." 

Vol trots laat Jeannie de pruik zien. 

Weggestopt in een doos

Na zes chemokuren en een operatie ging het langzaam beter met Jeannie. Haar haar ging weer groeien en de pruik werd weggestopt in een doos. "Daar liet ik hem liggen omdat ik dacht dat de kanker misschien nog terug zou komen. Die angst was er in het begin wel."

Het vertrouwen dat de ziekte niet meer terug zou komen, groeide. "En toen hoorde ik het mooie verhaal van Peggy en Vivienne, die pruiken inzamelen en ze gratis aan zieke mensen geven. Ik dacht, dat ga ik ook met mijn pruik doen." 

Ze wil hem graag persoonlijk aan Peggy en Vivienne gaan overhandigen. Jeannie begint te stralen bij het idee dat straks iemand anders haar pruik draagt. "Dat vind ik echt super. Misschien brengt 'ie wel geluk, wie weet!"