De ontvangst is even hartelijk als altijd. "Koffie?", is de eerste vraag. Bij binnenkomst merk je niet aan Hageman dat hij een serieus probleem heeft. De sympathieke kickbokser uit de stal van Glory geeft dan ook gewoon de hele avond les in de sportschool in Valkenswaard. Sinds kort met de wetenschap dat hij een gezwel heeft in zijn hoofd.

"Ik heb een hersenscan gehad en daar kwam uit dat ik een gezwel heb op de achterkant van mijn linkerhersenhelft", zo vertelt Hageman. "Dat betekent einde carrière. Voorlopig is het niet aan te raden om klappen op mijn hoofd te krijgen. En mentaal zal het altijd wel blijven meespelen, mochten ze het kunnen oplossen."

Bekijk de video en lees verder.

Levensbedreigend?
Want dat is natuurlijk de beangstigende vraag die boven Robbie, zijn familie en zijn vrienden hangt. "Ik weet niet precies hoe het zit, maar ze denken dat het een agressief gezwel is. Dat bleek uit de MRI-scan. De neurochirurg gaat een stukje uit het gezwel halen om te kijken wat het nu precies is. Het is nog niet te zeggen of het levensbedreigend is. Het is in ieder geval niet goed", aldus Hageman.

Geluk bij een ongeluk?
Het gezwel in het hoofd van Robbie werd eigenlijk per toeval ontdekt. Misschien wel een geluk bij een ongeluk. Op 8 december ging Robbie 'The Rabbit' Hageman op een gala in Rotterdam knock-out tegen de sterke Rus Dmitrii Meshikov. Alle vechters van kickbokspromotor Glory zijn in zo'n geval verplicht om een MRI-scan te ondergaan. Daar kwamen twee dingen uit.

"De dokter zei dat hij goed en slecht nieuws had", vertelt Hageman. "Het goede nieuws was dat mijn hersencapaciteit door alle klappen van de laatste tien jaar niet achteruit is gegaan. Het slechte nieuws was dat er een gezwel was gevonden."

"Het is dus dat ik er al wat langer mee loop en al die overwinningen heb ik dus eigenlijk met een gezwel in mijn hoofd behaald. Anders was ik er niet achter gekomen, dus ik mag op dat gebied Glory wel dankbaar zijn."

'Ik heb nu een keer goed pech'
Hageman is een stoere, geharde kickbokser en blijft verbazingwekkend nuchter onder het slechte nieuws. "Het was even schrikken. Maar vooral voor mijn ouders, want ik ben er zelf - gelovig als ik ben - erg nuchter onder. Ik denk namelijk dat alles geschreven staat. Ik ben meer gezegend in het leven dan dat ik pech heb. Nu heb ik een keer pech en dan is het meteen goed. Maar ik tel mijn zegeningen."