"Mensen vragen vaak hoe het gaat met Anja. Ja, meestal gaat het slecht. Soms iets minder slecht en soms slechter. Maar goed gaat het nooit." Frank van den Biggelaar is Anja's man. Hij heeft haar in korte tijd zien veranderen van een levenslustige fotograaf met een eigen bedrijf in een vrouw die zo weinig energie heeft dat ze het grootste deel van de dag op bed ligt. "Op goede dagen kan ze een kwartiertje buiten wandelen."

Huis verkocht
Het eigen huis in Tilburg dat het tweetal wilde gaan verbouwen is inmiddels verkocht. Omdat Anja niet meer kan werken en Frank veel tijd voor haar moet zorgen, gingen hun inkomsten flink achteruit. Inmiddels zijn ze in Limburg ingetrokken bij de ouders van Anja. 

De Nederlandse artsen weten met Anja geen raad. Frank: "Ze zeggen allemaal: 'In mijn vakgebied kan ik niets vinden'. " Een tocht langs Nederlandse behandelaars leverde niets op: geen diagnose, geen therapie. Een Belgische specialist stelde vast dat Anja de Ziekte van Lyme heeft die wordt overgebracht door tekenbeten. Maar door zijn behandeling met antibiotica werd Anja niet beter.

Kliniek in Duitsland
Nu hebben Anja en Frank een kliniek in Duitsland gevonden. Daar hebben ze ook vastgesteld dat Anja de ziekte van Lyme heeft, plus een groot aantal andere infecties. De kliniek biedt een therapie aan; daarom hebben Anja en Frank nu een crowdfundingsactie op touw gezet die 35.000 euro op moet brengen. 

In Tilburg werkte Anja vaak bij atelier NS 16. Vrienden uit die tijd hebben besloten haar te helpen. Inmiddels hebben zo'n 75 kunstenaars een werk geleverd; het wordt allemaal verkocht op een  benefietmanifestatie zaterdag in NS 16. 

Kleine moeite
Kunstenaar Ivo van Leeuwen is een van de initiatiefnemers. "Anja was altijd een hele levenslustige meid en nu kan ze niets meer, zoals het nu is is het voor haar niet te doen. Voor ons is dit maar een kleine moeite. We hopen dat die therapie aanslaat." 

Een therapie biedt nooit honderd procent kans op een oplossing maar voor Frank is het redelijk simpel: "In Nederland hebben we nul procent kans; als we in Duitsland maar drie procent kans hebben, is het altijd nog veel meer dan hier. 35.000 euro is voor ons veel geld maar als Anja haar leven er mee terug krijgt, is 't een schijntje." 

Het lijkt vreemd dat in een land als Nederland een patiënt zelf geld bij elkaar moet schooien voor een behandeling in het buitenland. Volgens Fred Verdult, de voorzitter van de Nederlandse Lyme Vereniging is het echter de trieste waarheid voor duizenden Nederlandse patiënten. Hij kijkt volstrekt niet op van Anja's verhaal en kent nog talloze andere voorbeelden. Zelf kwam hij na een zoektocht terecht bij een neuroloog in New York met een behandeling die hem veel beter maakte. 

Lyme onzichtbaar
Volgens Verdult zijn Lymepatiënten 'onzichtbaar'.  "Er is nog geen goede test waarmee de ziekte kan worden vastgesteld en bovendien zijn de verschijnselen bij iedereen anders. Ze noemen de teek wel eens 'de vuile naald van de natuur'. Behalve stoffen waardoor je de ziekte van Lyme krijgt, zit er nog allerlei andere ziekteverwekkers in de beet van zo'n beestje."

Het gevolg is dat allemaal Lymepatiënten een eigen zoektocht door de gezondheidszorg afleggen en pas in het buitenland geholpen kunnen worden. Wat de ene patiënt helpt, hoeft bij de ander niet effectief te zijn.

Week van de Teek
In april is De Week van de Teek. Dan gaat Verdult naar de Tweede Kamer in een poging om aandacht te vragen voor de ziekte van Lyme, iets waar zijn organisatie al 25 jaar mee bezig is. Hij is hoopvol dat het langzamerhand wel gaat lukken, zij het op enigszins ironische wijze.

"Door de klimaatverandering komen er langzamerhand hoe langer hoe meer teken die hoe langer hoe meer ziektes verspreiden. We kunnen het echt niet langer negeren."