Dit gegeven vraagt natuurlijk om meer uitleg. We belden met de hoofdpersoon zelf, Dennis van Ballegooy, om meer te weten te komen over zijn beweegredenen om achter de cornervlag aan te gaan. 

Dennis, ik heb gehoord dat je nog steeds achter die cornervlag aanzit?
"Haha, als dat zou kunnen, was ik nu waarschijnlijk nog aan het rennen. Ik ben uiteindelijk maar bij de zijlijn gestopt met rennen, nadat ik doorhad dat het een onmogelijke missie zou worden. Het waaide zo hard, joh. Het was onbegonnen werk. Volgens mij ligt de vlag nu nog ergens in een weiland, hij was zo ver weggewaaid, dat we hem niet meer hebben teruggezien."

Waarom ben je überhaupt achter die vlag aangegaan?
"Er was net een blessurebehandeling bezig en ineens zie ik die cornervlag achter me langs gaan. Ik dacht: zie ik dat nou goed? Toen ben ik er maar achteraan gegaan, voordat er gewonden zouden vallen."

De mensen langs de lijn vond het een komische actie, kun je er zelf ook om lachen?
"Ja, natuurlijk! Ik had het tijdens de wedstrijd niet echt door dat het zo hilarisch was, maar na de wedstrijd begonnen de mensen weer te lachen en zeiden ze dat ik toch wel een sukkel was. Ze vroegen zich ook af waarom ik in hemelsnaam achter die vlag aanging. Het maakte het nog mooier dat ik die vlag niet te pakken kreeg. Ik had mezelf ook graag zien rennen, het lijkt me geweldig om dat te zien."

En zou je de volgende keer weer hetzelfde doen?
"Ja, absoluut. Ik zou wel wat kordater reageren en die vlag dan wel pakken. Maar goed, dit is natuurlijk leuk en hier lachen we nog wel even om. Af en toe moet je het publiek vermaken, zeker op zo'n winderige dag. En dit zie je natuurlijk niet elke dag."