"We hebben hem eerst schoongespoten", zegt Henk van Blooijs van Koninklijke Eijsbouts waar ze de klok onder handen hebben genomen. "Zo'n klok heeft veel te verduren. Kraaien die erop gaan zitten, het weer, dat zag je wel. Nu zijn we hem opnieuw helemaal aan het vergulden."

Met twee man sterk zijn ze al vier weken bezig met dat vergulden. “Hier is 23,75 karaats bladgoud”, legt Bram Coolen uit. De velletjes bladgoud legt hij op een kleverig laagje dat is aangebracht op het uurwerk. “Zo blijft het goed vastzitten”, zegt hij. Volgens Bram is het goud van zo’n goede kwaliteit, dat de klok er zeker weer 20 tot 25 jaar tegen moet kunnen. Nadat het bladgoud erop is geplakt, poetst Bram het nog even op met een doekje.

'Een klok?'
In Breda wordt de klok ondertussen gemist. “Ik kijk erop uit vanuit mijn huis, dus ik weet altijd hoe laat het is. Maar nu dus even niet”, lacht een vrouw. “Als ik dan het centrum in loop kijk ik altijd even hoe laat het is. Dus ik heb al een aantal keer voor niks gekeken”, zegt een man. Toch mist niet iedereen de klok: “Hing daar een klok? Je maakt een grapje. Ik woon hier al 47 jaar, heb nog nooit een klok gezien”, zegt een verbaasde man.

Dat de mensen in Breda zitten te wachten op de terugkeer van de wijzerplaten, legt geen extra druk op op Van Blooijs: “Wij bestaan al sinds 1872 en hebben al heel veel mooie projecten gehad”, zegt hij. Ook Bram werkt gestaag door, met het boekje met bladgoud in zijn hand. Hij is wel heel erg trots op z’n werk. “Als ik ergens in een stad of dorp kom, kijk ik altijd even naar de kerktoren of het werk van mij is”, zegt hij.

Hij komt terug
Gelukkig voor de Bredanaars is het uurwerk bijna klaar. Dinsdag is de laatste dag dat er nog aan gewerkt wordt. Dan mag hij nog een tijdje uitharden, waarna hij begin april weer terugkeert naar de parel van het zuiden.