We spreken Marjolein in het decor van de musical 'The Addams Family', de voorstelling waarmee ze nu door het land reist. "Was Cats in 2006? Wat oud." We laten haar een stukje van toen zien. Ze speelde samen met Mark van Beelen twee ondeugende jonge katjes: Lorrenjopie en Scharrelnelis. Mark heeft het fragment op YouTube gezet. Maar Marjolein heeft het nooit teruggekeken.

Ze kijkt een tijdje geconcentreerd naar het scherm. "Zo bizar, nu ik ernaar kijk, voel ik dat ik die bewegingen mee wil doen. Het zit toch nog in mijn lichaam."

Hondenmens
"Voordat ik aan Cats begon, had ik eigenlijk een hekel aan katten. Ik was meer een hondenmens. Maar voor deze rol moest ik me verdiepen in hoe het is om een kat te zijn. Dus wat doet een kat? Hoe jaagt een kat? Die denkt niet na. Die ziet een muis en gaat erachteraan. Als je dat op een gegeven moment door hebt, word je zelf steeds meer een kat.

Het publiek benaderde Marjolein en haar collega's ook als kat: "We kwamen vanuit de zaal op en volwassen mensen zeiden 'oh kijk dan een kat, koetjiekoetjie'. Ik dacht: hallo, ik ben een mens!? Maar dan doe je het dus wel geloofwaardig."

Marjolein noemt Cats een van de leukste dingen die ze ooit heeft gedaan. "Misschien juist omdat je je zo kunt verliezen in het kat-zijn. Wie heeft nou de mogelijkheid om een kat te zijn? En daarna heb ik ook katten in huis genomen. Want ik begreep ze. En mijn eerste heb ik ook opgevoed als een kat. Als mensen me gezien hadden in mijn appartement, hadden ze me heel hard uitgelachen. Ik ging gewoon op handen en voeten met mijn kleine kitten spelen. Het is goed dat je toen niet bent komen filmen."

Toch willen we Marjolein graag nog eens als kat zien. "Nee dat gaan we niet doen", lacht ze. "Ik ben al bijna 40, hè. Weet je wel wat je van me vraagt?" Maar toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Ze gaat op het toneel staan en trekt haar schoenen uit.

Op de ranglijst van langst lopende theaterstukken in Londen, staat Cats op de zesde plaats. En Cats staat op de vierde plaats van langst lopende musicalvoorstellingen op Broadway. Marjolein snapt wel waarom: "Het gaat om het totaalplaatje. Het acteren moet net zo goed zijn als wat de techniek doet. Toneel, zang en dans moeten allemaal in evenwicht zijn en bij Cats is dat zo."

Beentjes
Zou ze zelf nog een keer Cats willen doen? "Ik zou er geen nee tegen zeggen. Het is een van de zwaarste, maar daardoor ook een van de leukste dingen die ik gedaan heb. Maar of zij mij nog aannemen is de tweede vraag", lacht Marjolein. "Ik ben toch dertien jaar ouder. Maar mijn beentjes gaan nog de lucht in, het zou nog kunnen."

Cats is van woensdag 17 tot en met maandag 22 april te zien in het Chassétheater in Breda.