De scholieren uit Eindhoven nemen onder de naam ‘We Can Trace’ deel aan een wedstrijd die door het Nemo Science Museum uit Amsterdam samen het Netherlands Space Office wordt georganiseerd. In totaal doen tien teams mee aan de finale. Leerling Duad Darman legt uit wat een CanSat is: ‘Een soort colablikje met daarin een satelliet die gekoppeld is aan sensoren.”

Aan de praat krijgen

Vanaf de lanceerstations, een proefopstelling van studenten van de TU Delft, gingen er per raket vijf CanSats de lucht in. “Leerlingen moesten zelf de sensoren opsnorren en met de juiste software aan de praat krijgen”, beschrijft docent Fred Arts een deel van de opdracht.

Darman vult de rest van de opdracht in: “De sensoren meten op één kilometerhoogte de luchtvochtigheid. Die gegevens plaatsen we in een 3D-grafiek. Het was wel spannend. Ik heb nog nooit een raketlancering meegemaakt. De vraag is natuurlijk of de sensoren ook de juiste informatie hebben verzameld.”

Maar het noodlot slaat toe. Of om in ruimtevaart-termen te blijven: ‘Houston, we have a problem’, want de benodigde gegevens kwamen er niet. Bij de eerste lancering waren er problemen met internet, de tweede raket ontplofte tijdens de lancering.

Op 16 april moeten de leerlingen voor de jury van NEMO en de NSO hun bevindingen presenteren. ‘Waar ging het mis en waarom?’, tipt Arts zijn studenten als rode draad voor hun profielwerkstuk.