Nog geen zeven maanden geleden was Jurre Vos een 'normale' 15-jarige puber. Maar een bult op zijn bovenbeen bleek meer dan een gescheurde spier te zijn: het was botkanker. Een reeks van ingrijpende operaties en chemokuren begon. Om hem op te peppen, plaatste moeder Ingrid een oproepje. Dat werd massaal gedeeld via sociale media. Maar zó veel kaarten en cadeau's, dat had de familie Vos echt niet verwacht.

De tafel ligt bezaaid met kaarten. In de hoek hangt een tros met heliumballonnen. "Eerst viel een stapeltje kaarten op de mat. En toen nog een stapeltje. Dat vond ik leuk, dat mensen zo aan Jurre dachten", vertelt Ingrid. "Maar de dag erna stond de postbode met een postzak vol kaarten aan de deur. De dag erna nog een postzak. Nu liggen er meer dan 1.700 kaarten hier."

In een zwarte doos liggen de bijzondere kaarten. Deze komen van mensen die ze goed kennen, maar ook van bekende Nederlanders zoals Leontine Borsato en René Froger. En natuurlijk de kaarten van mensen die zelf ziek zijn, of een ziek familielid hebben.

Bekijk de video en lees verder.

Van Dubai tot Florida
Er komen kaartjes uit alle hoeken van de wereld: Florida, Dubai, maar ook Maastricht, Friesland en natuurlijk gewoon van de buren in Helmond. Om over de cadeau's nog maar te zwijgen. "Ik heb chocolade gekregen, ballonnen, tegoedbonnen en geld", vertelt Jurre. "Een man die ik helemaal niet kende stuurde vijftig euro mee. 'Koop er maar iets leuks van', stond er op de kaart."

Door de kanker kan Jurre niet meer naar school. Bovendien mag hij een jaar niet lopen, omdat hij geopereerd is aan zijn been. Daarom zit hij in een rolstoel en loopt hij thuis korte afstanden met zijn krukken. Het lezen van de kaarten is dan ook een mooi tijdverdrijf. "Ik heb ze allemaal gelezen ja", lacht hij. "Samen met papa en mama. We zijn de dag voor mijn verjaardag begonnen en de dag na mijn verjaardag waren we nog steeds aan het lezen. Zelfs nu komen er nog kaarten binnen."

'Enorme schok'
Jurre weet sinds september dat hij ziek is. Voor hem en zijn familie was het een enorme schok, vertelt zijn moeder. "Je hoort van andere mensen wel eens dat iemand kanker heeft, maar je verwacht niet dat het bij jou thuis gebeurt. Het was echt vreselijk."

Maar Jurre staat er gelukkig niet alleen voor. Zijn ouders gaan met hem mee naar Utrecht, waar hij in het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie behandeld wordt. Daar vindt hij het fijner dan in zijn eigen regio. "Mensen kijken me hier toch raar aan, omdat ik kaal ben. In Utrecht durf ik in het ziekenhuis gewoon zonder pet en met mijn neussonde in rond te lopen, daar kan ik mezelf zijn", legt hij uit.

Ingrid en haar zoon zijn voorzichtig positief over de toekomst. "Hij krijgt nog vijf chemokuren. Het is heel zwaar, maar hij maakt een goede kans om beter te worden." Op de vraag of Jurre volgend jaar weer zoveel kaarten gaat krijgen, lachen ze. "Ik denk dat we dit nooit meer gaan overtreffen, dus we genieten er nu flink van."