In 1993 verscheen Dolfje voor het eerst in het hoofd van Paul van Loon. "Ik was bezig met 'Griezelbus 3", vertelt de schrijver in het televisieprogramma KRAAK. "Daarin komen ook weerwolven voor, maar dan van die monsters. Ineens zag ik een lief jongetje voor me met wit haar en een brilletje. Hij veranderde 's nachts in een weerwolf, maar dan wel een heel lieve."

In eerste instantie heette Dolfje anders. "Ik had Ralfje in mijn hoofd zitten, maar mijn gevoel zei me dat hij niet zo heette. De eerste maanden heb ik dat boek geschreven met die naam totdat ik Dolfje voor me zag. Ik wist toen dat dat zijn naam moest zijn."

Doelgroep
Van Loon schrijft zijn boeken altijd voor kinderen. "Dat wil niet zeggen dat ik per se van kinderen hou. Je hebt namelijk leuke kinderen, maar er zitten ook rotkinderen tussen. Wel is deze doelgroep heel leuk om voor te schrijven. Ik hoop dat ik zelf ook nooit volwassen ben geworden."

Kinderen lezen volgens Van Loon niet genoeg. "Maar ik hoor vaak van ouders dat mijn boeken daar wel bij helpen. Kinderen zijn zo gek op Dolfje dat ze zijn verhalen wel willen lezen en er zo beter in worden." In de boeken komt ook Leo voor, het neefje van Dolfje. Leo heeft zichzelf leren praten waardoor hij zijn eigen taaltje spreekt. "Wanneer ouders voorlezen, struikelen zij juist over zijn woorden. Dat is grappig om te horen en ik moet het taaltje dan ook vaak voordoen."

Avonturen gaan door
Van Loon heeft een opleiding tot illustrator aan de kunstacademie. "Ik denk in beeld, dus die keuze leek toen logisch. Toch ben ik blij dat ik nu schrijver ben en bijvoorbeeld ook geen regisseur geworden ben. Ik kan nu bedenken wat ik wil en probeer de lezer dezelfde film te laten zien als die ik in mijn hoofd heb. En die gaat nog wel even door; voorlopig ben ik nog niet klaar met Dolfje. Tot nu toe komen zijn avonturen altijd goed, maar je weet het maar nooit!"