Sinds dit weekend is de expositie over de restauratie van Heusden te bezoeken in Heusdens Gouverneurshuis. Een grootscheepse restauratie, die eind jaren zestig van start ging en doorliep tot in de jaren tachtig. Een restauratie die hard nodig was, legt archivaris Hildo van Engen uit. “Heusden kwam zwaar beschadigd uit de Tweede Wereldoorlog. Veel was kapot geschoten er was zelfs sprake van krotbewoning. Het was voor iedereen duidelijk dat er iets moest gebeuren.”

Slopen. moderniseren of restaureren?
Dat ‘iets gebeuren’ werd Heusden reconstrueren naar vroegere tijden, in plaats van alles slopen en er moderne flatgebouwen neerzetten. Ook Betsie Kant moest voor de stadsrestauratie haar huis uit. “Toen niet leuk, want waarom hebben ze de Heusdenaren niet gewoon laten zitten. Maar later keek ik daar wel leuk op terug.”

De restauratie van Heusden kostte klauwen met geld. “Ik heb weleens bedragen horen noemen van 125 miljoen gulden”, zegt Hildo van Engen.

Verguisd en bejubeld
Eind jaren zeventig waren de subsidieverstrekkers het project beu. Er kwam kritiek op de kosten en duur van het project en ‘plotseling’ werden er ook vraagtekens gezet bij de kwaliteit van de historische restauratie. Critici deden het historisch eindresultaat af als ‘te gemaakt’. Termen als ‘historische poppenkast’ en ‘nostalgisch reservaat’ werden veelvuldig gebruikt.

Jos Rooijmans, voorzitter van Het Gouverneurshuis en stadsgids, wil daar niets van weten. “Het heeft Heusden in de financiële afgrond gestort, maar ook veel rijkdom bezorgd. Als ik mensen rondleid als stadsgids, dan zijn ze superenthousiast. Mensen kijken hun ogen uit.”

.