"Toen ik over de finish ging dacht ik: heb ik echt serieus gewonnen?", zegt Van Veenendaal. Of hij een van de favorieten was, durft de bescheiden Dongenaar niet te zeggen. Maar hij zat wel direct lekker in de wedstrijd. "Ik heb er heel hard voor getraind en ik merkte gelijk al dat ik hele goede benen had."

'Mijn ketting lag eraf'
Hij kwam al vroeg in de race terecht in een kopgroep van veertig renners. "Maar toen ik er goed bij zat, raakte ik verstrikt met een Amerikaan. Ik moest afstappen en mijn ketting lag eraf." Het bleek geen fataal moment. "Ik moest tien minuten achtervolgen voordat ik erbij kwam. Toen ben ik direct weg gesprint." Uiteindelijk wist hij samen met een Franse renner de koploper te achterhalen. In de laatste meters liet hij ook zijn achtervolger achter zich.

LEES OOK: Danny van Poppel stapt af bij wielerronde Parijs-Roubaix

Van Veenendaal is geen onbekende in het jeugdcircuit. Zo kwam hij dit seizoen al heel goed mee in de Ronde van Vlaanderen (18e) en was hij de beste Nederlander (19e) in de belangrijke koers Gent-Wevelgem. In 2017 werd hij ook al eens Nederlands kampioen. Maar de winst in Frankrijk is een droom die uitkomt. "Het is mijn favoriete koers. In de toekomst zou ik hem ook heel graag rijden in het profpeloton."

Zweven over de kasseien
Waar genoeg renners een bloedhekel hebben aan de eindeloze stroken kasseien die op de route naar Roubaix liggen, vindt Van Veenendaal ze juist prettig. Of, nou ja: "Het is niet lekker om overheen te rijden, maar ik vind de kasseien heel mooi. Ik ben er ook goed in. Je moet niet te verkrampt rijden, maar eigenlijk zweven."

Dat zweven bewaart hij dan wel alleen voor tijdens de koers, want ondanks de winst moeten beide benen meteen weer op de grond. "Ik ben al thuis, morgen moet ik gewoon naar school."