In mei 1998 ging een deel van de Petruskerk – die inmiddels weer is gerestaureerd - in vlammen op. “Ook toen ontstond de brand ontstaan door werkzaamheden”, vertelt Kivits. “Een loodgieter was boven bezig. Hij probeerde de beginnende brand eerst zelf te blussen, maar dat lukte niet.”

Niet meer te redden
Toen Kivits en zijn mannen aankwamen was er nog een kerkdienst bezig. “De kerk was net aan het leeglopen.” De loodgieter moest nog uit de toren gehaald worden. Dat lukte gelukkig, er raakte niemand gewond. Maar de schade aan de kerk was er niet minder door.

Net als bij de grote brand in de Notre-Dame stortte in Oisterwijk de toren in het midden van de kerk in. “Zo’n toren heeft een schoorsteeneffect. Het was al heel snel duidelijk dat die niet meer te redden was.”

Lees verder onder de video.

Kerkschatten
Wel konden de meeste kerkschatten gered worden. “Dat moet wel verantwoord gebeuren. Op een gegeven moment moesten we iedereen terugtrekken.” Na het instorten van de kerk hadden Kivits en zijn team de brand redelijk snel onder controle.

“We hadden dat verwacht, daarom hadden we aan de zijkant al alle blusstralen opgebouwd. Toen de toren was ingestort konden we er meteen omheen blussen om de schade er omheen te beperken. In Parijs was dat niet mogelijk, dat is zo’n gigantisch gebouw dat ze er veel moeilijker bij konden.”

Kivits ziet in Oisterwijk wel ook een hoopvol voorbeeld voor de brand in Parijs. “Hier hebben ze alles weer goed kunnen opbouwen. Er zijn nu allerlei preventieve maatregelen genomen zodat dit niet meer kan gebeuren. Ik denk dat dit bij de Notre-Dame ook nog kan.”