Trostomaten, een rookworst, komkommer, eieren en - "da 's boffen" - zelfs biologische kip. De vangst is meer dan goed na de wekelijkse gang van Astrid en Jan langs de voedselbank. "Je weet nooit wat je krijgt", zegt Astrid. "Het hangt er vanaf wat ze aangevoerd krijgen. Groenten en fruit zijn er meestal niet echt."

Daarom gaan ze ook altijd nog naar de supermarkt. De Aldi en Lidl zijn favoriet natuurlijk, want het goedkoopste. Alleen bepaalde granen die per se nodig zijn voor de maag- en darmklachten van Astrid hebben deze prijsvechters meestal niet. "Die moet ik bij de Ekoplaza halen."

LEES OOK:

'Je schaamt je'
Inmiddels durven ze er open over te praten. Maar de eerste gang naar de voedselbank was niet makkelijk. Jan: "We wisten dat we het nodig hadden, maar je schaamt je. Dat je financieel niet meer voor jezelf kunt zorgen was pittig om te accepteren."

En dat terwijl het stel vrijwel hun hele leven heeft gewerkt. Hij had een baan bij Philips, ASML en later als taxichauffeur, zij werkte in de zorg. Omdat Astrid longpatiënt is en flinke extra kosten heeft aan medicijnen en zorg, blijken hun bescheiden pensioentjes niet voldoende om van rond te komen. "Zo'n vier jaar geleden moest Jan stoppen met werken. Hij was boventallig. We gingen er plots negenhonderd euro netto op achteruit. We moesten op een gegeven moment rond zien te komen van veertig euro per week."

'We leven per dag'
Een paar jaar lang probeerden ze er samen uit te komen. "Vrienden hebben ons financieel ondersteund. We gingen ook dingen laten. Sowieso geen vlees eten, de krant eruit, geen geld geven aan collectes, beknibbelen op eieren en groenten." Tot ze vorig jaar bij een financieel hulpverlener terechtkwamen. "Die zei: jullie kunnen hier echt niets meer aan doen. Hij vertelde dat we naar de voedselbank konden."

"We leven nu echt per dag", zegt Astrid. "Groenten, vlees en fruit zijn echt dubbel zo duur geworden de afgelopen jaren. En dan durf ik nog niet eens aan premies voor het ziektefonds te denken. Ik moet eigenlijk fitnessen voor mijn gezondheid, maar dat doe ik niet. Overal hangen kosten aan. Het zorgt bij mij voor heel veel stress en het heeft ook invloed op mijn gezondheid. Ik heb vaak hoofdpijn en slapeloze nachten."

Er wordt ook genoten
Helemaal kommer en kwel is het ook niet, benadrukt Jan. Hun pensioentje mag dan piepklein zijn, er wordt ook nog wel plezier gemaakt. Jan: "We doen nu kleine dingen: we gaan wandelen, af en toe pakken we de fiets. En vorig jaar kregen we van de voedselbank nog een bon waarmee we in de stad uit eten konden. Daar hebben we echt van genoten." Ze zijn ook vooral dankbaar voor de hulp die ze wel krijgen, benadrukt het stel. "We kunnen via de voedselbank zelfs gratis naar de kapper! Dat is geweldig dat die dat voor niets doet."

Maar echt zorgeloos van hun oude dag genieten is er voor Astrid en Jan niet bij. Astrid: "We weten niet hoe we hieruit gaan komen. We hebben al van de budgetcoach gehoord dat we niet meer kunnen doen dan we nu doen. Het kan best zijn dat we ons hele leven bij de voedselbank moeten blijven. We leven in een maatschappij waar Rutte durft te zeggen dat iedereen erop vooruit gaat, maar dat is niet waar."