Iedere ochtend moesten de jongeren drie uur aan zelfstudie doen. Dat lijkt weinig, maar Fabiënne gebruikte die tijd zo efficiënt mogelijk. "Ik kon bijna geen contact hebben met mijn ouders, omdat je op zee geen bereik hebt. Ik deed daar zóveel meer dan hier op school."

Van tevoren stelde Fabiënne leerdoelen op. Zo wilde ze graag haar Engels verbeteren. Dat ging vlot, de bemanning was allemaal Engelstalig. "Je bent gedwongen om Engels te praten. Ik heb daar uiteindelijk wel echt heel veel van geleerd." Ook werd ze steeds beter in het vak economie, waar een docent op de boot haar in bijspijkerde. "Toen ik hier terug kwam, heb ik mijn eerste voldoende gehaald voor economie.", vertelt ze trots. De eindexamens gaat ze dan ook een stuk zelfverzekerder in.

Onvergetelijke ervaringen
Het behalen van de leerdoelen stond voorop, maar daarna was er genoeg tijd voor ontspanning. Fabiënne kwam daardoor vol verhalen thuis. Zo sliep de groep een nacht op een onbewoond eiland. Terwijl er haaien om hun heen zwommen, maakten ze een kampvuurtje en sliepen ze in de buitenlucht. "Het leek eigenlijk wel echt een film daar, echt de beste nacht uit mijn leven."

Ze sliep in Cuba bij gastgezinnen, reed paard door de stad en studeerde bij een waterval. Zoveel bijzondere ervaringen, ze raakt er niet over uitgepraat. "Ik heb zoveel meegemaakt, Ik heb sommige dingen nog steeds niet thuis kunnen vertellen.", vertelt ze met een grote glimlach.

Werken als matroos
Er werd niet alleen hard gewerkt aan school, ook op het zeilschip moesten de jonge zeilers hun handen flink uit de mouwen steken. De laatste weken namen zij de taken van de crew over. Fabiënne solliciteerde als deckhand, degene die de zeilen bijstelt. "Dat was best wel zwaar met school, we moesten dan wachtlopen van twee tot zes uur 's nachts."

Dat had ze er graag voor over, want er hoefde niet continu gewerkt te worden. In de tijd tussen het bijstellen van de zeilen, kreeg de groep sterrenkunde. "Ik vond dat heel erg gaaf. In de Caraïben zie je zoveel sterren, dat is gewoon heel mooi."

Zelfstandigheid
Na de zeilreis had de haviste een drukke periode op school. Alle gemiste toetsen moesten ingehaald worden. "Dat was een hele zware periode, maar ik had het er wel echt voor over." Ze beleefde niet alleen onvergetelijke avonturen met haar nieuwe vrienden, ze werd ook een stuk zelfstandiger. "Je bent heel verantwoordelijk en je moet alles zelf regelen."

Fabiënne heeft de smaak te pakken. Na haar eindexamen vertrekt ze naar Nepal met haar moeder en zus en daarna is ze van plan een tussenjaar te nemen. "Als Dieuwertje, een vriendin die ik op het schip leerde kennen, ook slaagt, gaan we samen backpacken in Australië", glundert ze.