En die verhalen moesten gaan over de vraag: 'Wat is thuis voor jou?' "Voor iedereen betekent dat iets anders", zegt Marleen. "Dat ontdekte ik al toen ik jaren geleden mijn buren ging fotografen."

Ze was toen net klaar met haar opleiding documentairefotografie en vond in haar flatgebouw in de Hoge Vucht een dankbaar onderwerp voor een mooie fotoserie. "Er wonen hier wel 25 verschillende nationaliteiten. Die maken allemaal een ander 'thuis' van hun appartement. Al die woonkamers zijn verschillend, ik vond dat fascinerend om te zien."

'Verhalen achter de voordeur'
De serie leverde exposities op, maar nog belangrijker voor Marleen: de ontdekking dat de 'verhalen achter de voordeur' haar belangstelling trokken. "Toen ik op mijn 28ste besloot om een wereldreis te gaan maken dacht ik: waarom probeer ik niet bij mensen thuis te logeren, dan ervaar je het land veel echter en kom je veel dichter bij hun cultuur."

Het vinden van een overnachtingsadres leverde Marleen meestal geen problemen op. Actief zijn op allerlei sociale media was vaak handig. Maar het gebeurde ook dat ze een lift kreeg en meteen werd uitgenodigd om te blijven slapen. "Dat vond ik het leukst, als het spontaan gebeurde."

Ze moet lachen om de vraag of het misschien ook een makkelijke datingmethode was. "Nee hoor. Als ik al merkte dat mannen een dubbele agenda hadden en mij om die reden uitnodigden was ik snel weer vertrokken." Onveilig heeft ze zich nooit gevoeld, benadrukt ze.

Klompje goud als cadeau
"Als je niet van avontuur houdt, dan moet je dit niet gaan doen. Ik had nooit zulke mooie ontmoetingen kunnen hebben als ik in hostels was blijven slapen of de reis met iemand samen had gemaakt."

Ze vertelt over haar ontmoeting met een goudzoeker in Australië die niet meer had dan een tentje in een schuur. "Toen heb ik me wel even afgevraagd of ik daar wel moest blijven. Maar uiteindelijk was er niets aan de hand en heeft hij me zelfs meegenomen op zijn zoektocht naar goud. We vonden zowaar een klompje en dat heeft hij me geschonken."

'Ik heb bij families geslapen, bij lesbische stellen, bij vrijgezellen. Ik vroeg iedereen of ik een verhaal over hen mocht maken. Vaak reageerden mensen dan heel verbaasd, want zelf vonden ze hun eigen verhaal of hun 'thuis' niet erg bijzonder."

Matje op de grond
In Kameroen ontmoette ze Alfons. 'Hij sliep op een matje op de grond en als hij douchte moest hij op het toilet zitten. Ik overnachtte bij hem en maakte mee dat hij zijn meest waardevolle bezit, een koelkast, weggaf omdat iemand anders 'm harder nodig had."

Voor het lesbische stel bij wie ze in Nieuw-Zeeland verbleef, was vluchten uit hun eigen land de enige mogelijkheid geweest om met elkaar te mogen leven. "Thuis was voor hen vooral een mogelijkheid geworden om in vrijheid te leven."

In het achterland van Australië nam de boer haar mee op een helikoptervlucht. "Zo kon hij het vee spotten en bij elkaar in een wei brengen. Het was een buitenkans om dat mee te maken." Waarmee ze maar wil zeggen: op een georganiseerde reis beleef je zoiets niet.

'Can I come over'. Die eenvoudige vraag opende voor Marleen Hoftijzer tientallen deuren over de hele wereld. Thuis in Breda verwerkt ze al haar verzamelde verhalen tot een boek dat ze in september via crowdfunding zelf wil uitbrengen. Daarvoor al, in juli, vertelt ze over haar wereldreis op het Zwarte Cross festival. Een overnachtingsadres heeft ze al: het festival is bijna in de achtertuin van haar ouders.