Die foto's en die oprechte vreugde vragen natuurlijk om tekst en uitleg. We belden met Verheijen om erachter te komen waarom het hem zoveel deed dat zijn amateurclubje kampioen werd.

Ha Luke, ik heb nog nooit zo'n enthousiaste grensrechter gezien. Waar kwamen die emoties vandaan?
"Haha, dat snap ik. Toen ik de foto's zag, had ik ook het gevoel dat er niet veel grensrechters zó gelukkig zouden zijn met een kampioenschap van hun amateurclub. Ik ben hier nu elf jaar grensrechter en ik heb alles meegemaakt. Het is echt mijn club. We zijn gepromoveerd via de nacompetitie, weer gedegradeerd en nu, voor het eerst in 43 jaar, zijn we kampioen geworden. Ik was zo ontzettend blij. Dit is echt het hoogtepunt van wat ik bij VV Riel heb meegemaakt."

Bekijk hieronder de foto's en lees verder.

Je kunt overduidelijk zien dat je blij bent, ja. Hoe kijk je zelf terug op die foto's?
"Je ziet denk ik gewoon pure vreugde. Misschien ook wel ongeloof. Ongeloof omdat ik het nu nog steeds onwerkelijk vind. Alles kwam los na het laatste fluitsignaal. Dit kampioenschap is ook heel speciaal. Het is ook wel grappig om jezelf zo te zien."

En dan ga je ineens viral. Was dat niet gek?
"Nee, joh. Dat is toch mooi? Het is in ieder geval iets positiefs. Dan is het alleen maar mooi en vooral heel grappig. Dit is gewoon mijn passie waar ik heel veel mee bezig ben. Ik vind het echt alleen maar mooi."

Iemand reageerde nog onder de foto's dat jij als grensrechter meer punten hebt gepakt voor VV Riel dan hun eigen spits.
"Haha, nee dat is echt niet zo. De spelers hebben het kampioenschap binnengehaald. Ik moet toch grotendeels neutraal blijven. Ik heb dit seizoen goed en eerlijk gevlagd. Natuurlijk steek ik mijn vlag in de lucht bij twijfel, maar dat doet de tegenstander ook. Maar het is echt niet zo dat ik de punten heb gepakt dit seizoen. Ik snap de reactie, maar die had ik ook wel verwacht."