Veel slachtoffers vielen in of rondom de melkfabriek Het Anker. De moeder van Kees Uijtdehaag (61) overleefde de luchtaanval, maar lag urenlang in het pikkedonker onder het puin. "Ze heeft er heel lang nauwelijks over verteld", zegt Kees, "maar na haar vijftigste kwamen de verhalen toch naar boven. Wij hoorden toen pas dat ze al die tijd onder iemand heeft gelegen. Achteraf bleek dat een Duitse soldaat te zijn gestorven is terwijl hij boven op haar lag."

Adriana Thielen was toen 22 en was melkboer net als haar broer. "Ze had de pech om net op het moment van het bombardement in de melkfabriek te zijn. Kees vertelt het verhaal tijdens de herdenking en voegt daar nog aan toe: "Ik heb me vaak geprobeerd voor te stellen hoe dat voor haar geweest moet zijn, urenlang in het volstrekte donker te liggen, niet te weten of ze er levend uit zou komen."

Last van depressies
Adriana hield er wonder boven wonder fysiek niets aan over. "Maar we merkten wel dat de gebeurtenis terugkwam in haar dromen. Ze was ook lang depressief."

Huub Mols (87) is een overlevende van het bombardement. Hij schiet vol als hij erover vertelt. "Ik was 12 en liep graag met de melkboer mee naar de fabriek. Daar was ik getuige van het bombardement. Maar ik kon over een omgevallen deur klauteren en eenmaal buiten zette ik het op een rennen."

Door de luchtdruk van de bommen klapte hij tegen een muur. 'Ik werd opgevangen door de mensen die er woonden. Dat bleek de kapelaan te zijn. Die kon niet lang bij me blijven. Hij had al gehoord dat er veel slachtoffers waren gevallen en wilde ernaartoe."

'De grootste vergeten ramp'
"Het is belangrijk dat we dit nooit vergeten", zegt Piet Geleijns. Hij maakte zelf als jongetje het bombardement mee en noemt het de 'grootste vergeten ramp'.

De vraag waarom Roosendaal pas na 75 jaar toe is aan deze herdenking kan hij niet beantwoorden. "Misschien was er na de bevrijding vooral ruimte voor euforie en wilde iedereen de periode van angst en verdriet het liefst helemaal vergeten. Maar het is op zo'n dag als vandaag belangrijk om erbij stil te staan. Wij zijn aan ons laatste eindje bezig, maar toekomstige generaties zullen er op deze manier ook aan herinnerd blijven."

De minuut stilte om 11.22 uur, het tijdstip waarop 75 jaar geleden de bommen vielen, is voor alle ooggetuigen en nabestaanden van slachtoffers vol emotie. die is er ook nog als jongeren bij elk graf een witte roos achterlaten. "Het is de grootste ramp die Roosendaal de laatste 200 jaar is overkomen", benadrukt Piet Geleijns. "Dat verdient zeer zeker aandacht."