Voor vijftigers en zestigers moet de collectie van Van Etten een feest van herkenning zijn. Aan de balken hangen keukenspullen, die vooral de moeders van die generatie dagelijks gebruikten in de keuken. “Dat is een ‘passe vite’ zeef, eigenlijk de voorloper van de tegenwoordige blender”, vertelt Peter al wijzend naar een verroeste schaal met een draaimolen er in. “Daar maakten ze aardappelpuree of appelmoes mee. Tegenwoordig zijn ze weer te koop, maar deze zijn meer dan vijftig jaar oud.”

Wie kent hem nog: de melkkoker
Van een plank haalt hij nog een oude bekende: de melkkoker. Voor twintigers en dertigers én veertigers: Een melkkoker is hoge pan van een liter of twee, met een schenktuit en een piramidevormig deksel met gaten. De antiek ogende pan werd alleen gebruikt om melk in te koken. Met een melkkoker kon je voorkomen dat de melk aanbrandde en overkookte. Wie gebruikt hem (nu) nog?

Een schoenenhaakje: nooit van gehoord!
Het startsein om potten en pannen te gaan verzamelen werd circa een halve eeuw geleden gelost. Dat gebeurde op het moment, dat de schoonmoeder van de collectioneur van haar oude rommel af wilde. Die ‘ouwe’ rommel kreeg de afgelopen jaren in Peters schuurtje, gezelschap van nog veel meer uit de tijd geraakte gebruiksvoorwerpen. “Dit is een schoenenhaakje”, Peter houdt iets omhoog dat lijkt op een stukje verroest ijzerdraad, maar dan dikker. “Hier trokken ze de veters en lussen mee door de schoenen. Voor mij is dit het topstuk van de collectie.”

Herinneringen aan toen
Veel bezoekers trekt het kleine museum niet. “Ik ben eigenlijk de enige bezoeker”, zegt Peter. “Dagelijks ga ik hier wel even zitten en kijk dan om me heen. Het brengt herinneringen omhoog aan een andere tijd. Ik koester dit spul."