Lach en een traan in Bocht 7: 'Vier jaar geleden fietste ik zelf mee, nu kan ik alleen aanmoedigen'
Intussen zijn er deelnemers die al aan hun vierde of vijfde beklimming zijn begonnen. Sommigen komen in een lichte tred naar boven, voor anderen is het zwoegen en doet elke trap zeer. De mist is inmiddels verdwenen en is de zon gaan schijnen. In Bocht 7 zorgt een dj voor de muzikale noot.
Tranen
Naast alle gezelligheid is er in Bocht 7 ook plaats voor een traan. Anita uit Den Bosch deed in 2015 mee aan Alpe d'HuZes. "Nu ben ik zelf ziek en kan helaas niet meefietsen. Ik ben in november aan borstkanker geopereerd", zegt ze tussen haar tranen door. "Nu ik op deze plek sta komen alle emoties weer boven. Het is wel fijn om iedereen te kunnen aanmoedigen. Ik roep iedereen op om mee te gaan doen aan dit evenement."
Tranen van geluk
Maar er rollen ook tranen van geluk. In Bocht 7 wacht een Helmonder op zijn vier vrienden. Hij staat bij een spandoek met tekst ‘Vamos’ erop. “Een Spaanse vriend heeft nog niet lang geleden zijn vrouw verloren aan de gevolgen van kanker. Ze was pas 43 jaar. Mijn vrienden fietsen daar nu voor, maar ze weten niet dat ik er ben. Het is een verrassing. Ze beginnen nu aan de afdaling.”
Zijn woorden zijn nog niet koud of zijn vrienden komen aangereden. Huilend van geluk vallen de mannen elkaar in de armen. “Dit is een mooi moment. Als mensen dat voor elkaar over hebben, dan kun je mij bij elkaar vegen. Dit is geweldig. Respect”, stamelt hij.
Omroep Brabant-verslaggever Floyd Aanen staat in Bocht 7 op 1390 meter hoogte. "Lopend, fietsend maar ook skeelerend komen er deelnemers naar boven op weg naar de top. Er kwam ook nog een meisje op een skateboard voorbij. De kou en mist maakten in het begin de omstandigheden wat moeilijk voor de deelnemers. Maar de Brabantse gezelligheid in Bocht 7 is er niet minder om. Later werd het beter weer."
Lees alles over de Alpe d'HuZes op onze themapagina.