Van blowende raddraaier tot gerespecteerd kunstenaar die betaald wordt om zijn signatuur achter te laten. "Wonderlijk hè. Ik heb op verschillende scholen gezeten, lette nooit op en zat vooral te tekenen in de klas. Ik denk niet er een leraar was die veel van mij verwachtte."

Zijn leven kreeg een serieuzere wending toen hij in '95 een jaar in militaire dienst moest. Hij hoorde bij de laatste lichting waarbij dit verplicht werd. "Mijn lange haar moest eraf. Ik leerde er de discipline om op tijd te komen. Dit heeft mij uiteindelijk veel gebracht, voor mij was het perfect."

Na de dienstplicht volgde Eelco in Rotterdam de Willem de Kooning Academie in Rotterdam, volgens Eelco de meest 'gerenommeerde kunstacademie in die tijd op het gebied van illustraties'. Ontwikkeling en verbetering stonden hierbij voorop. "In Rotterdam geldt ook een zerotolerancebeleid, dus ik ging 's nachts niet meer op pad met mijn spuitbussen."

Ook de joints verdwenen uit het leven van de kunstenaar. "Dat spul is tegenwoordig zo sterk. Ik kan er niet meer tegen, ik word er alleen maar moe van." Over werk heeft de jonge tekenaar niet te klagen. Hij voorziet verhalen in tijdschriften van illustraties en maakt reclameplaatjes voor op skateboard shirts.

Dan bezwijkt hij aan de werkdruk en het gebrek aan creativiteit en krijgt een burn-out. "Als illustrator zit je altijd aan het einde van de keten. Je krijgt als laatste de opdracht en moet snel leveren. Bovendien werk je altijd in opdracht en maak je vooral wat een ander wil. Dat heeft me leeggezogen."

Een jaar later, nu vijf jaar geleden, ging hij met een vriend voor de lol los op een muur in New York. "Ik liet bij die muurschildering mijn Instagramnaam achter. "Binnen no time kwamen daar allemaal opdrachten uit. Ik heb daar tien muren voorzien met mijn streetart." Sindsdien gaat het hard met zijn werk op muren, maar ook zijn schilderijen zijn gewild.

Eelco werkt nog steeds met spuitbussen maar hij noemt het niet langer graffiti. Graffiti is het achterlaten van je naam op een muur. Wat ik op muren maak zijn complete schilderijen. Dat is geen graffiti maar streetart."

Eelco woont al jaren in Rotterdam, maar hij mist de natuur zoals hij die kende als jochie in Uden wel. "Eigenlijk breng ik de natuur weer een beetje terug in de stad. Ik schilder vaak dieren, zoals vogels en vossen. Als jong ventje bracht ik uren door in de Maashorst en was gefascineerd door de patronen die ik daar zag. Als er een god is, is het de beste ontwerper ooit."

Zijn streetart kom je onder meer tegen in New York, Michigan, Colombia, Canada, Aruba en vorig jaar mocht hij ook in Brabant betaald een muur beschilderen. In zijn geboorteplaats Uden mocht hij een muur van het Udens College onder handen nemen. Daar is nu ophef over ontstaan. De school wordt namelijk gesloopt maar de buurt wil de muur behouden omdat die zo mooi is."

"En dan te bedenken dat ik vroeger in Uden vervloekt ben omdat ik de bushalte of een gangetje wat meer kleur gaf."

Kent u iemand of bent u zelf iemand, waarbij het leven een opmerkelijke wending heeft genomen? Mail dan naar Omroep Brabant.