Wat het geheim was van Willem, weet zijn zoon Wim niet. “Mijn vader zei altijd: ‘Gewoon doorgaan. Hij was wel altijd echt een buitenmens. Hij werkte altijd voor boeren en tuinders. Verder at hij altijd oude kost als spek en bloedworst.”

LEES OOK: 100 kaarsjes of meer: veel minder Brabanders dan Zeeuwen maken de eeuw vol

100 jaar in een boek
Dochter Mientje vond het de hoogste tijd om zijn levensverhaal op te schrijven, 'zodat het niet verloren kon gaan’. In zo’n 75 bladzijden beschrijft ze het leven van Willem van 16 januari 1919 tot zijn dood op 29 maart 2019 met verhalen en foto’s.

Als zoon Wim terugkijkt op het leven van zijn vader, is het ‘hard en zwaar geweest, maar wel heel mooi en vrij’. “Hij heeft altijd zwaar werk gedaan. Bij de boer deden ze alles toen nog met de hand, van koeien melken tot hooi binnen halen. Maar hij heeft altijd in een vrijstaand huis gewoond en dat vond hij heerlijk.” Willem kreeg acht kinderen en woonde het grootste gedeelte van zijn leven in Prinsenbeek.

Tweede Wereldoorlog en de Watersnoodramp
Willem heeft de Tweede Wereldoorlog van 1940 tot 1945 van dichtbij meegemaakt. Hij ontsnapte tijdens deze oorlog ternauwernood aan de dood. Een vliegtuig dat over hem heen vloog, vuurde kogels op hem af. Gelukkig kon hij net op tijd wegduiken in een greppel.

Ook de Watersnoodramp van 1953 ging niet aan Willem voorbij. In de Zevenbergschen Hoek, waar de familie Maas toen woonde, kwam het water zo hoog dat ze moesten evacueren. Willem kreeg samen met zijn vrouw en kinderen onderdak in Rijsbergen.

Eerste keer ziekenhuis op 98-jarige leeftijd
Willem was volgens zijn zoon een groot liefhebber van pruimtabak. “Hij heeft een jaar of vier gerookt, maar meer ook niet. Hij hield altijd heel erg van pruimtabak. Hij maakte hier een propje van en stak deze voor uren achter in zijn mond. Tot op het laatst heeft hij dit gedaan”, zegt Wim.

In 2017 belandde Willem na een val pas voor het eerst in zijn leven het ziekenhuis. “Hij moest herstellen in een verzorgingstehuis in Prinsenbeek. Maar hij was eigenwijs en nergens zo gelukkig als thuis, dus nam ik hem mee naar huis en heb ik hem samen met de thuiszorg thuis verzorgd”, zegt Wim.

Helder van geest
Zijn 100e verjaardag heeft Willem gevierd met zijn kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen, en burgemeester Depla van Breda. Tot zijn laatste verjaardag was Willem nog helder van geest. “Mijn vader had het nog over actuele onderwerpen en praatte nog steeds veel over voetbal.”

Na een kort ziekbed is Willem op 29 maart overleden. “Zijn laatste pruimtabak heb ik nog bewaard.”