"Het duurde vier seconden en daarna zat ik in de vuurzee." Nog iedere dag wordt Koray herinnerd aan die rampzalige maandag 12 november 2018. Het is een druilerige ochtend. Zoals op alle andere dagen, fietst de jongen naar zijn middelbare school. Met frisse zin begint hij nietsvermoedend aan een nieuwe schoolweek. Even voor tienen rijdt hij de Grote Markt op en krijgt zijn leven plotsklaps een compleet andere wending.

Ontploffing
Een inpandig transformatorhuis van Enexis ontploft. Net op dat moment fiets Koray op de plek des onheils. "Ik heb echt pure pech gehad", vertelt hij gelaten tegen Omroep Brabant. Een enorme vuurzee vult de straat tot aan de daken van huizen. De gevolgen van de explosie zijn niet te overzien. De mavo-leerling wordt door de enorme kracht van zijn fiets geblazen. Met een smak belandt hij op de straat.

Zijn kleding is aan flarden en zijn lichaam grotendeels verbrand. "Echt alles was verbrand. Mijn gezicht was helemaal zwart. De vellen van mijn handen en benen wapperden gewoon in de wind." Hulpdiensten komen massaal ter plaatse. Koray is naar restaurant De Teerkamer gerend. Daar probeert het personeel hem zoveel mogelijk met water te koelen. Koray: "Ik had enorm veel pijn. Dat probeerde ik te verminderen door aan iets anders te denken."

'Overleef ik dit wel?'
Zwaargewond wordt de scholier naar het ziekenhuis in Rotterdam gebracht. "Ik dacht dat het mis zou gaan, dat ik het niet zou overleven."

De schok was groot bij zijn familie. Pas na drie uur mochten ze bij hem aan zijn bed komen. "Het was echt verschrikkelijk om te zien dat Koray als een mummie was ingepakt en dat je hem zo zag lijden", zegt zijn moeder. "Helemaal in het begin spraken artsen erover om zijn handen te amputeren, maar gelukkig is dat goedgekomen. God dank!"

Volgens zijn moeder is Koray niet iemand die zijn gevoelens makkelijk kan uiten. Ruim twee weken lang lag hij in het ziekenhuis en onderging daar meerdere operaties. "Hij liet nooit weten dat hij pijn had en sliep heel veel."

Nu acht maanden en veel controles in het ziekenhuis later, gaat het al beter met de scholier. "Mijn handen zijn nog heel gevoelig, maar daar krijg ik nu laserbehandeling voor. Samen met een psycholoog probeert hij zijn trauma te verwerken."

'Diploma moest er komen'
Ondanks de hevige pijn had hij het plan opgepakt om zijn eindexamenjaar goed te volbrengen. Hij dook de hele dag in de schoolboeken, kreeg extra les en zelfs in de meivakantie ploeterde hij door. Dat felbegeerde papiertje moest er komen.

"Leerkrachten en een gepensioneerde docent van 't Rijks hebben mij er doorheen getrokken. Ik heb het afgelopen halfjaar in twee maanden gedaan. Ik heb gestreden, maar het was het waard", zegt hij trots. "Hij heeft het gehaald. Hij heeft ook erg goed zijn beste gedaan", vult zijn moeder hem aan.

School is supertrots
En ook op de school van Koray zijn ze apetrots. "Hé knul gefeliciteerd! Wat geweldig", zegt conrector Désirée Reijpert als Koray vrijdagmiddag zijn boeken komt terugbrengen. Hij krijgt een ferme knuffel. Ook teamleider Berg Koevoets komt erbij: "Je moet het maar even doen. Soms moest hij tussen de ziekenhuisbezoeken door wel twee of drie examens maken."

Koray neemt nu een tussenjaar om bij te komen van het rampzalige schooljaar dat door veel inzet een goed einde kent. Daarna wil hij zijn studie hervatten. Met een letseladvocaat bekijkt hij of er stappen gezet kunnen worden voor een schadevergoeding. Maar daar wil hij liever niets over kwijt. Koray: "Vandaag is het feest, we gaan het vieren!"