"Jackie is bij ons bij de zogenoemde 'kaboutertjes' begonnen", vertelt Jacobs. "In die leeftijdsgroep leren kinderen omgaan met voetbal en spel. Dat was voor haar gesneden koek, ze stak al boven de andere kinderen uit. Toen zagen we al: dat wordt een goede voetballer. We hadden natuurlijk niet verwacht dat ze in het Nederlands elftal zou terechtkomen, maar we zagen wel dat ze een heel eind vooruitliep op de anderen. Ze was heel veel met de bal bezig, ook thuis met haar vader natuurlijk. Die voetbalde bij GSBW in het eerste elftal."

'De hond schrok zich wezenloos'
Jacobs - die al 42 jaar betrokken is bij de Goirlese voetbalvereniging - is Groenen sinds haar jeugd altijd blijven volgen. En dus zat ze ook woensdagavond voor de tv, om de verrichtingen van haar pupil te volgen. Gespannen. En al die spanning kwam eruit toen Groenen in de 99e minuut de winnende treffer scoorde.

"Ik zat thuis alleen op de bank, ik zag die aanval en sprong toen ze scoorde een heel eind in de lucht. Juichen! De hond lag naast me en die schrok zich wezenloos. Die rende meteen naar zijn hok, haha. Het was ongelofelijk. Geweldig, ik ben supertrots."

'Het zal zwaar worden'
Dankzij Groenen leeft het WK vrouwenvoetbal enorm binnen de Goirlese club. "Het is jammer dat het voetbalseizoen nu afgelopen is en dat de kantine nu gesloten is. Twee weken geleden hadden we nog voetbalkamp en hebben we samen met de kinderen 's middags een wedstrijd van Oranje bekeken. Alles was oranje. We hadden alles versierd, overal hingen spandoeken van Jackie... Geweldig!"

In de finale moeten de OranjeLeeuwinnen het zondag opnemen tegen de Verenigde Staten. Een land dat al vele jaren tot de wereldtop in het vrouwenvoetbal behoort. "Ik weet zeker dat ik zondag met meerdere mensen ga kijken", vertelt Jacobs. "Want dit is heel speciaal. We hopen op een goede afloop."

Van een wereldtitel durft ze nog niet te dromen. "Dat zou toch wat zijn, hè? In dat geval ga ik naar de inhuldiging. Maar het zal wel heel zwaar worden, eerlijk is eerlijk."