Samen met Jean-Paul Lambregts (23) staat Carolien vandaag achterop de vuilniswagen in Etten-Leur. "Helaas stinkt het wel meer dan normaal en de maden komen naar boven. Daar word je óók niet helemaal vrolijk van."

Voor in de cabine is het beduidend koeler, dankzij de loeiende airco. Achter het stuur zit Melissa. Ze heeft een klein beetje medelijden met de andere twee: "Ik heb zelf ook acht jaar lang achter die wagen gelopen. Ik heb nu het geluk dat het niet meer hoeft."

"Het is heel zwaar", gaat ze verder. "Maar ja, we kunnen er niets tegen doen, behalve goed drinken." Het drietal is blij dat ze deze dagen soms wat eerder mogen beginnen, zodat ze het heetst van de dag kunnen vermijden.

Mannenwerk
Dat vrouwen niet 'vuilnisman' zouden kunnen zijn, vindt Jean-Paul maar een ouderwetse gedachte. "Het is geen mannenwerk. Vrouwen kunnen net zo hard werken, zijn net zo sterk.

Toch krijgen de vrouwen nog vaak te maken met onbegrip. "Ik krijg dan te horen dat het te zwaar zou zijn of dat het te erg zou stinken", zegt Carolien, "maar ik sta mijn mannetje wel."

"Opa en oma vonden het niet zo verstandig dat ik dit werk ging doen", gaat ze verder. "Ze maken me zorgen om mijn rug." Natuurlijk is er soms iets te zwaar om te tillen, erkent ze. "Dan heb ik gelukkig nog andere behulpzame collega's." Jean-Paul knikt instemmend.

Zak met vibrators
Als vuilnisvrouw zie en ruik je soms dingen die je eigenlijk niet had willen tegenkomen. "Ik heb wel eens een grote tas met vibrators gevonden", grinnikt Melissa. "Probeer het dan tenminste een beetje onderop te duwen!"

Ook dode huisdieren zoals konijnen en katten komen ze regelmatig tegen. "Het hoort erbij", verzucht Melissa. Toch werkt ze graag bij de afvaldienst: "Je ziet constant mensen en je bent lekker buiten." Ze voelt zich vrij. "Je staat niet als in de fabriek tussen vier muurtjes."