Jan van Bree (67) is hovenier en Natasja van der Heijden (50) werkte bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Ze wonen Helmond en zijn al heel wat jaartjes een stel. Ze kennen de Boulevard (van lang geleden) en gaan regelmatig naar Theater Het Speelhuis. De laatste keer naar een lezing van voetbaltrainer Foppe de Haan. "Dat was echt heel goed," zegt Natasja.

Ze staan voor de infobalie van het theaterfestival en kijken naar de kaartjes die ik voor ze heb meegebracht. Animal Triste! Een hedendaagse dansvoorstelling van een Canadese choreograaf. "Niet iets wat we zelf uitgekozen zouden hebben," zeggen ze.

Angst voor teleurstelling
Waarom niet? Natasja en Jan bereiden hun uitstapjes goed voor. "Eigenlijk willen we zeker weten dat we het leuk vinden ". Voorstellingen waar ze weinig over weten, worden gauw opzij geschoven uit angst voor teleurstelling.

Maar nieuwsgierig zijn ze wel en daarom wilden ze best een avond met Omroep Brabant op pad. "Het is leuk om verrast te worden met iets wat je zelf nooit zou doen," zegt Natasja.

Vier naakte dansers
En even later zitten we in een van de kleinste Bossche theaterzaaltjes. Op de dansvloer zitten vier naakte dansers; drie mannen en een vrouw. "Hair," gniffelt Natasja nog even voordat de voorstelling begint.

Even later schieten de dansers - inmiddels aangekleed - over het podium. De voorstelling gaat snel, op stevige muziek. Het ene moment lijkt elke danser voor zich bezig; nog geen tien tellen later bewegen ze samen als een school vissen of een zwerm vogels.

Ze zaten gevangen
Dans is dans. Het is abstract. Er wordt niet gepraat; de kijker moet zelf aan het werk om er iets van te maken. Dat blijkt voor de twee Helmonders geen probleem. Nog voor we goed en wel op straat staan, begint Natasja te vertellen. "Ze zaten gevangen in zichzelf," beschrijft ze de voorstelling. "Het waren mensen die iets wilden, maar ze wisten niet precies wat."

De muziek blies er even in
Even later, met een glas rosé op een terrasje, blijkt dat Jan net iets anders heeft gekeken. "Ik denk dat het over de ontwikkeling van dansen ging. Je zag hoe de muziek het leven in de dansers blies." Natasja: "Ja. Zo kan je het ook zien."

Het zijn hun hoogsteigen verhalen. De tekst die voor het begin van de voorstelling werd uitgedeeld, was met zulke kleine letters gedrukt dat we er zonder leesbril geen van drieën iets aan hebben. Natasja is wel van plan 'm thuis nog even door te lezen. "Ik kan ook op internet eens kijken wat ze verder nog gemaakt hebben."

The Lion King
Natasja en Jan vertellen over de musicals die ze allemaal hebben gezien. Les Miserables, The Lion King, Cyrano de Bergerac. Natasja: "We zitten nooit in het café en gaan zelden uit eten. Maar bij zo'n musical knallen we er een weekeindje tegenaan."

Maar de dans op De Boulevard is ze goed bevallen. "Indrukwekkend en knap," zegt Natasja nog eens. "Ik snap niet dat ze hier niet meer publiciteit voor maken".