Regisseur Jetse Batelaan van Theater Artemis heeft het weer voor elkaar. Hij heeft een voorstelling waar in de zaal volop om geschaterd wordt. Een combinatie van extreme meligheid, slapstick, pubergedrag en uitgekiende theatertechniek. Maar waar gaat het nou eigenlijk over?

Chantal Bisschops (42) en haar zus Patricia van Diessen (43), allebei uit Eindhoven, bestuderen de kaartjes voor de voorstelling. Chantal werkt in de zorg als begeleidster van verstandelijk gehandicapten. Patricia werkt in 'sales'. Ze houden van theater maar Artemis en regisseur Jetse Batelaan kennen ze niet. Het lijkt ze niet te deren. Enthousiast stappen ze over het festivalplein naar de ingang van Theater aan de Parade. We zijn op tijd en zitten op de eerste rij.

In de voorstelling (.....) staan drie pubers op een bijna leeg podium. Ze praten over school, over leraren en medeleerlingen en over een voorstelling die ze hebben gezien. Langzaam dringt op de tribune doordat het drietal praat over de voorstelling waar ook het publiek naar zit te kijken.

Licht aan en uit
Bovendien gaat tijdens de hele voorstelling voortdurend het licht aan en uit. In het pikdonker hoor je dan dingen gebeuren maar wat er gebeurd is, zie je pas als het licht weer aangaat. Het is als een spelletje waarbij je de verschillen moet opnoemen.

Dat spelen met het licht fascineert Chantal, vertelt ze na afloop. "Vooral door het geluid. Je ziet niets en je hoort van alles. Dan zit je te denken. Proberen ze me af te leiden? In het donker zit je echt heel goed te luisteren."

Niet afdwalen
Dat de voorstelling geen strak verhaal vertelt, vindt ze leuk. "Bij zo'n standaardverhaal, kan je af en toe toch afdwalen met je gedachten. Dan zit je te denken over wat er thuis nog moet gebeuren. Daar heb je hier geen tijd voor; hier wordt je voortdurend getriggerd."

Patricia: "In het begin moest ik even wennen. Ik had niet gedacht dat ik het zo leuk zou gaan vinden. Ik ben echt blij verrast."

De twee zussen gaan vaker samen op stap. Ze noemen al snel een paar musicals op waar ze samen naar toe zijn geweest. "Wij vinden heel veel leuk", zegt Patricia. De Boulevard kennen ze al lang maar ze zijn nog nooit verder geweest dan de kleine voorstellingen in de tentjes op De Parade.

Droge witte wijn
Op het terras (een droge witte wijn en twee icetea) praten we verder over wat we gezien hebben. We pakken het boekje van De Boulevard erbij. Het is toch spannend om te lezen of anderen ongeveer hetzelfde denken. Erg helder is de tekst niet. "Maar", zegt Chantal, "als ik dit zo lees, had ik deze voorstelling misschien zelf ook wel uitgekozen."

Patricia moet erom lachen: "We lezen de boekjes nooit. We bereiden ons eigenlijk altijd slecht voor. We gaan gewoon naar de Parade en dan kijken we wat er is."

Chantal knikt. "Maar", zegt ze, "ik ga toch kijken of ik meer voorstellingen van Theater Artemis kan vinden."

En dan nog een tip: samen voorlezen!
Bij de tentjesvoorstelling 'Een script voor vier personen' kom je met drie andere mensen terecht in een kleedkamer van Theater aan de Parade. Er staat een tafeltje klaar met daarop een lamp en vier keurige theaterteksten, scripts.

De bedoeling is dat je samen leest. Ieder leest hardop de regels die in zijn script geel zijn gemarkeerd. En zo begint er, in het halfduister, een mooi avontuur. Want je moet voorlezen wat er staat! Of niet?