100 jaar Gianotten in Tilburg: familiebedrijf overleeft financiële crisis en persoonlijke drama's

14 augustus 2019 om 12:00
nl
Een echt Tilburgs familiebedrijf bestaat maandag precies honderd jaar: drukkerij Gianotten. Het bedrijf hield vier generaties lang stand, maar kreeg ook grote klappen te verwerken. De plotselinge dood in 2008 van de nog jonge directeur Joost Gianotten dreunt nog steeds na.
Profielfoto van Tom van den Oetelaar
Geschreven door

Meteen als je het huidige pand aan de Bredaseweg binnenkomt, herinnert een kunstwerk aan Joost Gianotten. 'De Pulse' geeft, zoals de naam belooft, iedere minuut een korte blauwe lichtpuls. 'Dat zijn energie voor ons behouden blijft', staat erbij te lezen.

Woonhuis
Gianotten is een van de weinige productiebedrijven die nog midden in de stad zitten. Scheidend directeur Dré Stevens weet nog precies hoe het er uitzag toen hij 44 jaar geleden als stagiair binnenstapte: "De plek waar we nu zitten, was toen nog een woonhuis."

Houten letters
Stevens herinnert zich de drukpersen van midden jaren zeventig. De modernste waren computergestuurd. Maar niet de computers zoals we ze nu kennen. "Er was geen beeldscherm. Het werkte met ponsbanden en gaatjes: helemaal hip en happening. Je had een toetsenbord en op een lichtbalkje erboven zag je wat je getypt had." Voor de rest werkte het bedrijf nog met loodzetsel en houten letters.

Andere tijden. Maar Stevens verlangt er niet naar terug: "Ik houd van automatiseren, het verbeteren van de processen."

In de video in de tweet, laat Dré Stevens een stukje geschiedenis zien.

Wachten op privacy instellingen...

'Aangeslagen bokser'
Op 14 september, als hij met het personeel het honderdjarig bestaan viert, neemt Dré Stevens afscheid. Ron Boer zal het van hem overnemen. Hij werkt sinds april in het bedrijf. Boer wordt enthousiast van bedrijven die 'als een aangeslagen bokser op de grond liggen en opgelapt moeten worden'. Zo'n bedrijf is Gianotten dus? "Wat je ziet, is dat traditionele maakbedrijven van oorsprong erg naar binnen zijn gericht. Met mensen die er al lang zitten, maar die het moeilijk vinden de draai te maken naar de eisen van deze tijd."

Maar Boer ziet ook de sterke kanten van het jubilerende familiebedrijf: "We zijn nog steeds één van de grootste drukkerijen van Zuid-Nederland. De medewerkers zijn trots en betrokken."

Gianotten heeft zware jaren achter de rug, ziet Boer: "De grafische industrie had het zwaar tijdens de financiële crisis, nu tien jaar geleden. De markt kromp. En er waren veel technologische veranderingen."

Jonge directeur
Daarnaast werd Gianotten ook nog eens getroffen door een persoonlijk drama. In 2008 overleed plotseling de net nieuwe directeur Joost Gianotten. Hij was in 2000 zijn vader Wim opgevolgd, die directeur was geweest sinds 1966.

In 2000 was Joost Gianotten 26 jaar oud. Te jong naar het oordeel van vader Wim om het bedrijf alleen te leiden. Dus werd Dré Stevens, toen 42, mede-directeur. Dat ging niet meteen goed, geeft Stevens toe: "Er was frictie. Joost was nog erg jong. Vooral ook geïnteresseerd in uitgaan. En ik had al kinderen."

Eén keer overwoog Stevens een andere baan te zoeken: "Ik had een onderzoek gedaan naar apparatuur en een keuze gemaakt. Overlegd met Wim en gezegd: dat gaan we doen. Tegen Joost vertelde ik dat ik een afspraak had met de vertegenwoordiger en toen zei hij dat hij ergens anders al een ander apparaat had gekocht. Ik dacht: als het zo gaat, ben ik weg."

Maar de woede zakte en Stevens bleef: “Na twee jaar was het goed en we hebben daarna geweldige jaren samen gehad.”

Bloedziekte werd hem fataal
Joost Gianotten had een bloedziekte. In 2001 werd hij er succesvol aan geopereerd. Maar toen de ziekte in 2008 terugkwam, werd die hem fataal. Als Stevens erover praat, wordt hij weer emotioneel: “Het raakt me altijd weer als ik hierover praat. Wij liepen vanuit het bedrijf naar de kerk. We waren met tachtig medewerkers én partners. Die liepen allemaal achter mij aan. Ik voelde de verantwoordelijkheid voor al die mensen. Joost was mijn maat in business. En nu moest ik het alleen doen.”

Maar hoe zwart de periode na Gianottens overlijden ook was, Stevens zag ook iets positiefs: “Passie en temperament. We kregen onderling een enorm sterke band. Iedereen wilde samenwerken, omdat iedereen besefte dat het nu of nooit was. Mensen deden dingen die je nooit had kunnen dromen.”

Stevens verlaat het bedrijf, maar zal, zoals hij zelf zegt, via 'een achterdeurtje' betrokken blijven. Zijn zoon werkt bij Gianotten. En ook nog een neef: zijn petekind. Het blijft immers een familiebedrijf.

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.