Het restaurant van de Beekse Bergen stond vol met collega's en familieleden. Ze hadden speeches, een mooie video, een cadeau en er werd zelfs gezongen. "Met pensioen gaan, tja, dat went niet, denk ik."

Jacques heeft wat moeite met alle lof die hij ontvangt. "Al die mensen die ineens complimenten geven, alsof je dood bent, in een kist ligt en zometeen begraven wordt", zegt hij. "Dat gevoel geeft het, want normaal gesproken verwacht je niet dat ze allemaal zo vriendelijk, aardig en positief zijn."

Jacques was niet alleen dierenarts van de Beekse Bergen, hij is internationaal een vooraanstaand dierenarts. Als Jacques op een congres spreekt, van Rome tot Iran, zitten de zalen vol. Hij voerde over de hele wereld operaties uit, en als er in Afrika een wild dier moest worden verdoofd, werd Jacques gebeld. Ook is hij belangrijk geweest bij het opstellen van Europese wetgeving voor dierentuinen. Al met al, niet zomaar een dierenarts dus.

Namibië en Iran
Kaandorp maakte van alles mee tijdens de vele jaren in het safaripark. Zo zag hij een hoop dieren geboren geworden, zoals een jachtluipaard, een witte neushoorn en een giraffe. Ook maakte hij mooie reizen, zoals naar Namibië. Daar bezocht hij een opvang voor zijn lievelingsdieren, de jachtluipaarden. Ook vloog hij naar Iran om het Perzische luipaard te zien.

Hij gaat z'n werk missen. "Met name het contact met de verzorgers van de dieren. Maar vooral het contact met de dieren zelf. Het gaat niet om het aaien, het gaat om het voelen, ze meemaken en er naar kijken."

De opvolger
Verdrietig is hij niet. "Nee nee, want ik weet dat alles in goede handen is en dat ik op de hoogte blijf", zegt hij. Zijn vrouw Christine, ook dierenarts, neemt het stokje namelijk van hem over. "Ik denk niet dat het mogelijk is Jacques, er is maar één Jacques", lacht ze. "Maar de verzorgers en ik gaan er wel ons best voor doen om Jacques te vervangen."