Op de hei bij Son is het op 17 september 1944 een drukte van belang. Vanaf het begin van de middag landen er Amerikaanse soldaten. Ze landden per parachute of in een zweefvliegtuig.

Tegen moeder aan
Wan van Overveld zit met zijn familie in de schuilkelder. Hij hoort van alles boven zich en is bang. ''Ik bleef dicht bij mijn moeder.'' Als het stil is, gaat zijn oudste broer buiten kijken. ''Hij zag honderden soldaten. En toen riep hij: 'Kom naar boven, want d'r zijn miljoenen soldaten. We zijn bevrijd.''

De familie Van Overveld gaat meteen naar boven en ziet honderden soldaten voorbij lopen. ''Toen viel er voor iedereen wel een hele druk weg.'' Het was speciaal voor de vijfjarige jongen om de bevrijdingsactie mee te maken. ''Dat vergeet ik nooit meer.''

Bevrijding van Eindhoven
Vanaf de landingsterreinen trekken de Amerikaanse para’s naar het zuiden om mee te helpen bij de bevrijding van Eindhoven. Maar daarvoor moeten ze eerst het Wilhelminakanaal bij Son over.

Vrij maar toch schuilen
Op 18 september komen ze aan in Eindhoven. Leo Koppelmans feest mee met de bevrijders. Iedereen denkt dat de bevrijding van Eindhoven een feit is. Maar dat blijkt niet zo te zijn. De Duitsers bombarderen een dag later de stad.

Leo ziet de bommen naar beneden komen. Hij zit met zijn familie in een kuil. Eerst slaat er een bom dichtbij in. Vier mensen komen om. Meteen daarna ziet Leo een tweede bom vallen. ''Ik dacht: nou is het gebeurd. Hij kwam recht over onze kuil, suisde over ons heen en sloeg 20 meter verder in bij onze achterburen.'' Niemand in het huis overleeft het. Bij het bombardement op Eindhoven komen uiteindelijk 227 mensen om. Alle leden van het gezin Koppelmans die in de kuil schuilen, overleeft het bombardement.

In de herfst van 2019 staat Omroep Brabant uitgebreid stil bij de bevrijding van Brabant, 75 jaar geleden.