Vanaf zaterdag gaat Van Straten als een soort rockster op tournee. Een week lang ontmoet hij zijn lezers in Eindhoven, Den Bosch, Breda, Tilburg en Roosendaal. En hij zet tatoeages met een afbeelding van zijn gezicht. “Het zijn plaktatoeages. Anders zou het wel heel extreem worden. Het is leuker dan een pen weggeven.”

Het gratis boek gaat over een welgesteld echtpaar in Nuenen. Het stel is met pensioen. Ze worden in hun villa gegijzeld en daarbij lijkt het niet om geld te gaan. “Er komt een maatschappelijke onderlaag bij kijken. Het gaat om het verschil tussen de boze mensen, de verongelijkten, de gele hesjes enerzijds. En de linkse babyboomers, de liberalen anderzijds. Dat heb ik subtiel proberen te doen. Dat aspect speelt wel mee.”

De titel van het boek ‘Van Gogh sneed hier nooit een oor af’ verwijst natuurlijk naar de geschiedenis van Nuenen. “Van Gogh sneed zijn oor niet in Nuenen af. Dat was in Frankrijk. Maar in het boek wordt er misschien wel een oor afgesneden in Nuenen. Vandaar de titel. Het is vrij luguber waar ik wel van genoten heb om het te verzinnen.”

Een eigen geluid
Fran van den Bogaert is van de organisatie van Brabants Boek Present en ze is in haar nopjes met Van Straten als eerste schrijver. “We zijn er ontzettend trots op. We willen de Brabantse literatuur onder de aandacht brengen. En Brabantse schrijvers. We hebben bij Brabantse boekwinkels gevraagd wie ze interessant vinden. Daarna kwam er een jury en daar is Henk van Straten uit naar voren gekomen omdat hij een heel eigen gezicht heeft. Een eigen geluid. Hij draagt het Brabantse heel goed uit.”

Van Straten plakt ondertussen een tatoeage bij een medewerker van de boekwinkel in Nuenen. Want voor wie het boek van Henk van Straten op het nachtkastje niet genoeg is: je kan 'm ook op je lijf dragen. "Voila!", roept hij enthousiast. De afbeelding van zijn gezicht prijkt op de bovenarm van de medewerker.

Het spoor en de trein speelt een belangrijke rol in het boek. "Het huis waar het echtpaar gegijzeld wordt is vlak naast het spoor. Het hele boek door komen er treinen voorbij. Dat krijgt iets heel onheilspellends. Het is een mooie symboliek. Ze zijn gegijzeld en dan die treinen vol met mensen die - als ze wisten wat er aan de hand was - wat konden doen. Maar ze komen en vertrekken weer. Dat is steeds hoop en verloren hoop."

De schrijver is tevreden over de neptattoo. “Je kunt ‘m over laten tatoeëren in een echte tattooshop. Als je dat zou willen.”