Jan Booy Liewes en Thea van Vught-Hazelbergs waren destijds nog kinderen en vertelden in 2014 al hun verhaal over de bevrijding van Veghel tegen Omroep Brabant. Dat verhaal kun je hieronder lezen.

“Ik mocht niet mee naar de kerk van mijn ouders. Het was te onrustig. Er waren veel vliegtuigen in de lucht”, vertelt Jan Booy Liewes. Vliegtuigen droppen op 17 september 1944 ontelbaar veel parachutisten in Veghel en omgeving en door de straten marcheren soldaten. “Het klonk anders dan de Duitsers, de Amerikanen hoorde je niet lopen, die hadden rubberen zolen.”

Fruit
De Amerikanen weten Veghel vrij te houden. Vanuit België trekken Britse troepen op naar het noorden. Ze gaan op weg naar Arnhem en passeren Veghel. “Een eindeloze stroom van legerauto’s en tanks”, weet Booy Liewes. Door de bewoners werd vanaf de kant fruit naar de binnentrekkende militairen gegooid. De Duitsers geven zich niet zomaar gewonnen. Hells Highway wordt een paar keer met veel succes aangevallen rondom Veghel.

Greppel
Daar kan Thea van Vught-Hazelbergs over meepraten. Als klein kind maakte ze de gevechten mee bij Veghel, waar de Duitsers de grootste moeite deden om de geallieerde corridor te doorbreken. Een buurman waarschuwt dat de Duitsers in aantocht zijn, waarop de familie naar de schuilkelder vlucht. “Mijn moeder was zes maanden zwanger en het lukte haar niet om op tijd in de schuilkelder te komen. Zij heeft uren in haar eentje in een greppel gelegen.”

Een jonge Duitse soldaat ontdekt de vier volwassenen en achttien kinderen in de schuilkelder. “Hij keek even in de kelder en ging weer weg. Even later kwam hij weer terug met eten en drinken voor ons. Er waren ook goede Duitsers”, vertelt Thea. De gevechten waren hevig. “Ik zag allemaal vuur, alle boerderijen stonden in brand. Allemaal dode koeien, het was een slachtveld.”

Plots moeten de twee gezinnen met achttien kinderen en mijn zes maanden zwangere moeder met een Duitser mee. " We vormden een levend schild, zodat de Duitsers niet beschoten zouden worden. ”We moesten in een greppel gaan liggen. Lagen we daar, tussen de Duitse soldaten.” Er wordt flink geschoten en er vliegen veel vliegtuigen over. Opeens gaan de Duitsers ervandoor, richting Erp. “Dat wij er levend vanaf zijn gekomen, is een godswonder.”

LEES OOK: Themapagina Brabant Bevrijd 1944-2019