Stadsprediker Arnol Kox weer in ziekenhuis: 'Einde aardse bestaan nadert, maar ik ga naar paradijs'
En Arnol zelf? “Die blijft er heel relaxt onder en denkt juist dat er goede vooruitzichten zijn. En dat sterkt ons. Zijn rust en opgewektheid maken ons ook rustig", aldus zijn echtgenote.
'Einde aardse bestaan nadert'
Arnol brengt het op zijn eigen manier onder woorden: "Ouder worden als je jong bent, is heel leuk, maar ouder worden als je oud bent, voelt minder goed aan. Ik denk dat het einde van mijn aardse bestaan nadert, maar ik hou me vast aan het feit dat dan voor mij een nieuw leven begint, omdat ik het paradijs binnenga. Ik geef echter nog niet op."
Volgens Gerry houdt juist deze overtuiging Arnol op de been. Er wordt wel eens lacherig gedaan over de manier waarop hij al tientallen jaren in de Eindhovense binnenstad mensen wil ‘bekeren’. Gerry: “De kracht die hij uit zijn geloof put is enorm. Hij lijkt niet te lijden onder zijn slechte gezondheid. Bovendien heeft hij de nodige ellende achter de rug, zoals een hartaanval op de Markt in Eindhoven, het petekind dat hij verloor en een been dat moest worden afgezet.” Begin dit jaar lag de 'schreeuwjezus' ook al in het ziekenhuis, toen vanwege een open hartoperatie.
LEES OOK: 'Hij mag snel terugkomen', beterschapswensen voor 'Schreeuwjezus' Arnol Kox na hartoperatie
'Amper aanspreekbaar'
Het zogeheten myelodysplastisch syndroom (mds) werd een maand geleden geconstateerd. “Hij was moe en amper aanspreekbaar. Het bleek dat zijn beenmerg geen of te weinig bloedcellen aanmaakte. Hij is naar het ziekenhuis gebracht en kreeg diverse bloedtransfusies”, vertelt Gerrie. “Vervolgens is besloten hem chemo toe te dienen en inmiddels heeft hij zijn eerste kuur achter de rug. Over een paar weken zou er een tweede kuur volgen.”
Ondertussen voelde Kox zich sterk genoeg om weer de stad in te gaan om, zittend in zijn rolstoel, zijn liefde voor Jezus te verkondigen. Als vanouds. Het bloed kruipt immers waar het niet gaan kan. “Ik heb hem een paar keer naar de stad gebracht. Hij kon toen weer zijn stem laten horen, maar die klonk veel minder luid dan we gewend zijn. Plotseling merkte ik dat hij steeds minder weerstand had en hoge koorts kreeg. Doctoren waren bang voor acute leukemie.” Ze vreesden het ergste.
Arnol had zin in een appelflap
De toestand van Arnol was zelfs zo levensbedreigend dat hij, in het bijzijn van zijn zussen, werd bediend. Maar hij wil nog van geen wijken weten. Gerry: “Vorige week had hij geen pijn en voelde hij zich zo goed dat hij zelfs een appelflap wilde eten."
"De afgelopen dagen ging het echter weer zo hard achteruit dat hij weer moest worden opgenomen in het Catharina Ziekenhuis. Daar ligt hij nu, alleen op een kamer, nadat hij eerder met drie vrouwen op een kamer was ondergebracht. Ook dat beviel hem: hij maakte er veel grappen en grollen.
"Hij mag overigens gewoon bezoek ontvangen en wil graag zelf vertellen hoe het met hem is”, meldt Gerry, die op het ergste is voorbereid. Ze is bij haar man wanneer mogelijk en heeft een tas met kleren en dergelijke bij zich voor het geval ze Arnold niet achter kan en mag laten.