Het is op zich geen verkeerde gast, zo zeggen buurtbewoners van het kraakpand aan de Bredase Catharinastraat over Ricardo Vellinga. Zelf heeft hij een hekel aan de benaming, maar de Bredanaar wordt gezien als de hoofdkraker. Niet zo gek, want Vellinga was afgelopen januari als eerste binnen en heeft een belangrijke stem in wie wel of niet in het kraakpand mag verblijven.

Puinhoop
En dat gaat niet altijd even goed. De buurt klaagt al een tijdje over flinke overlast. Herrie, ruziënde drugsgebruikers, stankoverlast, dealers die af- en aanrijden en op regelmatige basis wordt er zelfs op straat gevochten, zo verklaarden omwonenden.

Ricardo Vellinga is niet te beroerd om er over te praten en dat siert hem. Een gesprek dat plaatsvindt in een grote hal, meteen bij binnenkomst van het kraakpand. Hoewel de stank nog meevalt, wemelt het er wel van de kleine vliegjes. De reden is een grote stapel met puin waaronder zich ook zo'n dertig volle vuilniszakken met afval bevinden. Het is een bende.

Het kraakpand aan de Catharinastraat heeft stroom, maar is afgesloten van water en gas. In het nabijgelegen Valkenbergpark tappen de bewoners water uit een kraantje en het toilet wordt doorgespoeld met opgevangen regenwater. De achtergelegen slaap- en leefvertrekken mogen liever niet gefilmd worden. Een blik eerder leert echter dat het hier net zo'n grote puinhoop is. Overal waar je kijkt ligt rotzooi, zoals gigantische stapels oude kleding.

'Ik was echt heel vaak mijn handen'
De grootste verbazing en zorg blijft echter de stapel vuilniszakken in de hal oproepen. Etensresten worden er in verband met brandgevaar zoveel mogelijk uitgehaald, maar het kan niet anders dan ongezond zijn. Gelukkig is de zomerhitte voorbij.

"Het vuil dat hier is opgestapeld, wordt niet opgehaald", zo zegt Vellinga hierover. "Hoewel ik toch belasting betaal en een afvalpas heb. Als ik meer dan zes zakken buitenzet, nemen ze het niet mee. Het is eigenlijk al een bende sinds ik hier binnenkwam. Wij zijn ook echt niet blij met de vliegjes van het huisvuil. Maar ik was echt heel vaak mijn handen. En we ruimen hier vaak zat op."

Mensen de deur uit gewerkt
Ricardo Vellinga erkent, soms schoorvoetend en mondjesmaat, dat het niet allemaal goed gaat in het pand aan de Catharinastraat. Zo zegt de buurt veel overlast te hebben.

"Ik weet dat er dingen zijn gebeurd", zo zegt hij over de klaagzang van de omwonenden. "Dat ga ik zeker niet ontkennen, maar de grootste overlast in deze straat is toch echt van het uitgaanspubliek. Als je in de binnenstad woont, is dat gewoon zo."

Ricardo bagatelliseert dan misschien de klachten van de buurtbewoners, hij heeft met zijn vier vaste medebewoners wel maatregelen getroffen. "Naar aanleiding van wat ik van de wijkagent en de gemeente heb vernomen, hebben we een aantal mensen op een vriendelijke manier de straat op gewerkt. We letten nu heel goed op wie we binnenlaten, de deur zit over het algemeen op slot."

Geschrokken van bange kinderen
Wel, zo zegt hij, is hij geschokt dat buurtbewoners stellen dat hun kinderen bang zijn en niet meer naar buiten durven. "Daar schrik ik ook van", zegt de 'hoofdkraker' van het pand aan de Catharinastraat. "Maar we zijn bezig om de situatie onder controle te brengen."

Of dat gaat lukken, is de vraag. Ook nu nog, zo geeft Vellinga zelf ook toe, laat hij niemand voor een dichte deur staan. Zo zit hij niet in elkaar. "Ik geef iedereen een nacht en vervolgens leg ik ze uit hoe ze bij de daklozenopvang kunnen komen."

Junkies worden geweerd
Volgens Ricardo Vellinga is het kraakpand aan de Catharinastraat geen drugshol met zombies, zoals buurtbewoners beweren. Zware junkies komen er niet meer. "Zulke mensen hebben we hier weleens over de vloer gehad, maar die zijn niet meer welkom. Die mensen hebben wij er dan ook uitgezet, al kan je dat niet meteen aan iemand zien. Dat doe ik niet alleen, zo werkt dat niet, dat doen we in samenspraak."

Zelf gebruikt Ricardo ook drugs, geeft hij eerlijk toe. Het gaat dan vooral om ketamine, eigenlijk een narcosemiddel. "Ik noem mezelf een recreatief gebruiker. Ik ga zeker niet stelen om in mijn drugs te voorzien." Alcohol drinkt hij overigens niet, want daar wordt hij volgens eigen zeggen vervelend van.

Leven en laten leven, dat lijkt het motto te zijn van Vellinga. Hij zegt grote plannen te hebben met het kraakpand. "Het liefst zou ik hier iets van een artistieke instelling hebben. Misschien ook wel een weggeefwinkel, want ik vind heel veel op straat."

Vrijheid, hakenkruis en kunst
Dat verklaart de enorme stapels oude kleding in de privévertrekken en de graffiti op de muren. "Ik ben voor creatieve vrijheid", zo legt hij uit. "Als iemand hier een hakenkruis op de muur zet en dat grappig vindt, wie ben ik dan om dat te verwijderen. Misschien vindt hij mijn kunst ook wel niet mooi."

'Ik ben gelukkig'
Ricardo zegt zelf naarstig op zoek te zijn naar eigen woonruimte. Dat blijkt moeilijk, want hij heeft een woonblokkade bij de grootste woonvoorziening in Breda, omdat hij 'fouten heeft gemaakt in het verleden'. Hij gaat ook naar bezichtigingen van kamers, maar wordt dan niet uitgekozen. Voorlopig zit Ricardo dus nog wel in het kraakpand aan de Catharinastraat. Het is er misschien een bende, maar hij zegt er tevreden mee te zijn: "Ik ben gelukkig, anders was ik ergens anders."